Milhaud: Saudades do Brasil op. 67; Scaramouche op. 165c; Villa-Lobos: Suites nr. 1 en 3 uit Descombrimento do Brasil. Jeremy Brown (sax) met het Calgary filharmonisch orkest Hans Graf. CBC SMCD 5217 (61’54”). 2001

Milhaud: Saudades do Brasil op. 67; La muse ménagère (à M.M.M.M.) op. 245; L’album de Madame Bovary op. 128b. Alexandre Tharaud. Naxos 8.553443 (64’32”). 1995

Als kosmopoliet, een tijdje in dienst van de Franse diplomatieke dienst, had Milhaud een zwak voor de Amerika’s. Zijn Braziliaanse ervaringen en indrukken vonden onder meer hun weg in Saudades do Brasil dat vooral bekend is als pianowerk uit 1920 en dat een jaar later werd  georkestreerd, al zijn maar er zijn ook versies voor viool, fluit of saxofoon en piano.

Het is verwonderlijk dat er slechts één volledige (12 deeltjes omvattende) opname van het werk bestaat die dan nog uit Calgary komt met een Oostenrijkse dirigent. Andere dirigenten als Bernstein (EMI 747.845-2) en Hermann (Decca 421.395-2, 443.897-2) beperkten zich tot suites met slechts vier deeltjes. Toch is die opname van Bernstein wel interessant, omdat daar een oude, door de componist gedirigeerde vollediger versie uit 1956 is toegevoegd op de heruitgave 345.808-2.

Behalve Scaramouche met een mooie saxofoonsolo van Jeremy Brown wacht een andere verrassing: dewaarschijnlijk enige opname van twee van de vier suites uit Villa-Lobos’ Descombrimento do Brasil (De ontdekking van Brazilië) uit 1937. Alle vier zijn te vinden op een even onwaarschijnlijke opname van het Slowaaks omroeporkest Bratislava onder Robert Duarte (Marco Polo 8.223551) uit 1999.

Als pianowerk is Saudades do Brasil vaak stof voor verzamelprogramma’s. Het voordeel van de opname van Tharaud is niet slechts dat hij het werk volledig en heel genuanceerd uitvoert, maar eveneens dat hij aanvullend louter andere, onbekendere, maar net zo interessante pianowerken van Milhaud speelt en dat alles toevertrouwt aan een goedkoop cd label.