Mendelssohn: Symfonieën nr. 1 in c op. 11 en 4 in A op. 90 Italiaanse. Kammerakademie Potsdam o.l.v. Antonello Manacorda. Sony 88985-33879-2 (62’17”). 2015

Sinds begin  jaren tachtig vorige eeuw is feitelijk geen mooiere cyclus orkestwerken verschenen dan die van Claudio Abbado en het Londens symfonie orkest (DG  415.353-2, of 471.467-2, 4 cd’s). Laten we daarom hopen dat de Sony cd het begin is van een nieuwe serie.

Wie iets van de volledige opname van Schuberts negen symfonieën (eerder in deze rubriek besproken en als totaalpakket op 5 cd’s ook uitgebracht op Sony 888751-5698-2) kent en heeft gehoord, weet ongeveer wat met Mendelssohn te wachten staat.

Ook dit is hopelijk het begin van een best nuttige verkenning, een begin dat meteen helemaal raak is. Manacorda (ook dirigent in Arnhem) en zijn historisch geïnformeerde enthousiaste orkest dat hij sinds 2010 leidt, weten de sterke kanten van deze werken goed te laten uitkomen en de zwakkere structurele kanten te camoufleren in directe, heldere verklankingen vol energie. In de eerste symfonie – het werk van een vijftienjarige - wordt duidelijk gemaakt waarom de componist ooit het derde deel verving door het scherzo uit het octet (Abbado nam beide op). Enigszins vergelijkbaar is wat Jan Willen de Vriend in nr. 1 liet horen (Challenge CC 72641) en in nr. 4 (Challenge CC 72658), maar de Potsdammers zijn wat subtieler.

De symfonie nr. 4 is vervuld van Italiaanse zonnigheid en optimisme. Nu dus maar uitkijken naar voortzetting.