Mendelssohn: Vioolconcert in e op. 64; Schumann: Vioolconcert in d WoO. 23. Carolin Widmann met het Europees kamerorkest. ECM  481.2535 (59’26”). 2014

Hoezeer de markt intussen is overladen met dit tweetal vioolconcerten, blijkt alleen al uit de eerder verschenen opname met dezelfde combinatie van Henryk Szeryng (Mercury 434.339-2), Rachel Barton Pine (Cedille CDR 90000.144), Renaud Capuçon (Virgin 545.663-2), Philippe Graffin (Cobra 0043) en Christian Tetzlaff (Ondine ODE 1195-2).

Daarbij sluimerde het in 1853 voor Joachim geschreven concert van Schumann tot 1937 in een archief totdat Yehudi Menuhin het opgroef. Het bijzondere aan deze opname is dat de Duitse bijzonder intelligente violiste, die tot nu toe markant optrad met eigentijdse werken van Feldman en Julian Anderson hier zelf het niet te groot bezette Europees kamerorkest leidt.

Dat heeft geleid tot een stel mooi licht en transparant klinkende vertolkingen. Dat komt bijvoorbeeld niet alleen de finale van het Mendelssohnconcert ten goede, maar vooral ook het nogal zwaarwichtige begin van Schumanns werk. Het langzame deel boet zo toch niets aan mysterie in en de ongelooflijk lastige solobijdragen uit de finale staan als een huis. Elders is hooguit soms wat lichte twijfel aan de afwerking van het passagewerk

Zo is gaandeweg duidelijk gemaakt dat deze uitgave van het bewuste tweetal werken een heel prominente plaats gaat innemen tussen de vijf anderen.