Maxwell Davies: Sonata for violin alone; Dances from The two fiddlers; Vioolsonate 2008; Pianotrio A voyage to Fair Isle. Duccio Ceccanti (v), Vittorio Ceccanti (vc), Matteo Fossi (p) en Bruno Canino (p). Naxos 8.573599 (63’10”). 2009/16

Rome en Fair Isle, halverwege de Orkney’s en de Shetland’s zal niemand gauw achter elkaar bezoeken en presenteren twee heel verschillende werelden die de in 2016 overleden componist op hoge leeftijd inspireerden. De componist was op de Orkney’s geboren, wat veel verklaart.

In het Pianotrio uit 2002 dat een sfeer van ruige zeeën en puntige rotspieken oproep, maakt hij gebruik van Shetlandse melodieën. Bij de eendelige Vioolsonate, een soort fantasie  uit 2008 moeten we ons een wandeling door duistere, bedreigende steegjes in Rome met plotseling opduikend Driekoningenfeest voorstellen. De muziek circelt haast spiraalvormig. 

De vurig felle Duccio Ceccanti en zijn cellospelende broer Vittorio maken er wat heel moois van en houden van het grote gebaar. De pianisten Matteo Fossi en Bruno Canino zitten op één lijn.

Het recital begint met de eendelige Solosonate uit 2013 die door Ceccanti, aan wie het werk is opgedragen, vol diepe persoonlijke overtuiging en veel flair wordt uitgevoerd. Betrekkelijk rustgevend zijn de Dances from The two fiddlers als ietwat banale volksmuziek pastiches uit de kinderopera The two fiddlers uit 1978. Een element van kitsch is er niet vreemd aan, maar Ceccanti speelt ze vrij serieus, doch wel met aandacht voor de typisch Schotse accenten.