Mondonville: Sonates en symphonie op. 3 nr. 1-6. Les musiciens du Louvre o.l.v. Marc Minkowski. Archiv 457.600-2 (57’50”). 1996 

Als er iets is dat aantoont dat Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville meer is dan een willekeurige figuur uit de muziekencyclopedie, dan is het dit zestal werken wel. 

Oorspronkelijk gaat het hierbij om sonates voor viool met obbligato klavecimbel uit 1734, maar later orkestreerde hij deze werken kundig. In de nieuwe vorm klonken ze voor het eerst vijftien jaar later in Parijs. Alle symfonietjes zijn driedelig met een melodieus en expressief middendeel met de sfeer van een zwoele nacht als ware het een tafereeltje uit de opera, omlijst door geanimeerde allegros met druk passagewerk dat de omzetting van solostukken heelhuids overleefde.

Het is genoeglijke muziek die een expressie van het Franse hedonisme uit het midden van de achttiende eeuw

De inventiviteit heeft steeds een fris karakter en deze werken worden hier met veel élan en spontaniteit uitgevoerd. Minkowsky’s gevoel voor drama en sfeer helpen een haast magische sfeer te scheppen Ze zijn ook voortreffelijk opgenomen. Muziek om opgevrolijkt te worden.