Mozart: Vioolconcerten nr. 1-5;  Adagio in E KV 261; Rondo’s in Bes KV 269 en C KV 373. James Ehnes met het Mozart Anniversary orkest. Onyx ONYX 4164 (2 cd’s, 2u. 23’11”). 2005

Twaalf jaar hebben deze opnamen op de plank gelegen bij CBC en nu brengt Onyx ze alsnog uit. Terecht, want wat we te horen krijgen is de moeite waard. Opvallend is om te beginnen de vrij lichte toets die de solist en het kleine Canadese orkest (bestaande uit goede relaties van Ehnes?) huldigen. Duidelijk is dat hoewel het instrumentarium eigentijds is, invloeden van de authentieke uitvoeringspracht in acht zijn genomen. 

De vertolkingen hebben een mooi, innemend karakter en getuigen van een behoorlijk inzicht in de materie, met name in de galante stijl. De

Strijkers klinken luchtig en fris, bij de blazers zijn vooral de hoorns erg goed. Langzame delen hebben iets van mooie opera aria’s, menuetten zijn gracieus, finales klinken energiek.

Interessant is nog dat Ehnes mooie eigen cadensen speelt.

En toch, bij vergelijking moet hij volgens deze recensent uiteindelijk bij de nieuwere opnamen zijn meerdere erkennen in Isabelle Faust (Harmonia Mundi HMC 90.2230/1). Zij speelt het Turkse rondo uit nr. 5 heel wat pittiger en over de hele linie terecht wat extroverter in het derde concert. Ook de langzame delen lijken bij Ehnes wat slaperiger.

Eveneens in de ‘authentieke’ sector heeft Giuliano Carmignola (Archiv 477.7371) net wat betere papieren.