Mozart: Fantasie in d KV. 397 (385g); Pianosonate nr. 17 in Bes KV 570; Clementi: Pianosonates in F op. 23/2 en in g op. 50/3 Didone abbandonata. Vanessa Wagner. La dolce vita LDV 31 (56’30”). 2016

Muzio Clement schreef meer dan honderd pianosonates en de invloed daarvan is moeilijk te overschatten. Mozart had een hoge pet van de componist op, Beethoven en John Field wel. Vladimir Horowitz was een van de eersten die dat ook erkende (RCA GD 87753), later deed o.a. ook Nikolai Demidenko (Hyperion CDA 66808) dat.

De vroege sonates zijn weinig meer dan een eerbetoon aan Domenico Scarlatti, maar tussen op. 10 en op. 14 komt een definitieve eigen stijl naar voren. Hij verwierp de tweedelige Italiaanse vorm en legde mede de basis voor de driedelige n het gebruik van thematische ontwikkeling waarop Beethoven voortbouwde.

Clementis’ muziek bevat echter niets van het heroïsche dat we van Beethoven kennen. De muziek is luchtig van aard en heeft haast nog het karakter van klavecimbelwerken. Maar naarmate de piano zich als instrument ontwikkelde, groeide zijn stijl, zeker in harmonisch opzicht en zijn late werken lopen zelfs vooruit op Chopin.

De Franse pianiste Vanessa Wagner vindt een mooie persoonlijke expressie.

Het is aardig dat ze Clementi confronteert met Mozart. Die wordt door haar gelukkig niet louter decoratief afgehandeld wat zorgt voor een zekere mate van gruis tussen de figuraties.