Mozart: Mis nr. 16 in C KV. 317 Krönungsmesse; Vesperae solennes de confessore KV. 339. Sandrina Piau (s), Renata Pokupic (alt), Benjamin Bruns (t) en Andreas Wolf (bs) met Accentus en het Insula orkest o.l.v. Laurence Equilbey. Erato 0190295-872533 (51’42”). 2016

Ter ere van een genadebeeltenis dat in de landelijke omgeving van Salzburg de bedevaartkerk Maria Plain siert, schreef Mozart in 1779 zijn Krönungsmesse. Wat de compositorische rijpheid betreft staat het werk duidelijk in de schaduw van de ‘Grote Mis’ KV 427, maar erg populair is ze nog steeds. Het werk drukt een waarachtig, kinderlijk en absoluut geloof uit en leeft voort in tal van opnamen. De heersende Oostenrijks-Duitse interpretatietrend wordt goed weerspiegeld door Harnoncourt (Teldec 4509-95990-2), Karajan (DG 457.744-2) en Schreier (Philips 426.275-2), de Engelse door Hogwood (Oiseau Lyre 436.585-2) en er is een Nederlandse van Koopman (Erato 0630-10705-2) en Frans Brüggen (Philips 434.799-2), maar een haast helderder, op een lichtvoetiger wijze feestelijke Franse ontbrak nog.

Daarin is nu meteen heel goed voorzien met een realisatie door Laurence Equilbey die een jaar tevoren al het Requiem opnam, ook met Sandrine Piau (Naîve V 5370). Opnieuw is Piau de ster op de nieuwe opname. Luister maar naar haar ‘Agnus Dei’, doorleefd een waar liefdeslied gezongen.

Laurence Equilbey slaagt er goed in om het ceremoniële met het feestelijke in evenwicht te brengen. Ze vervalt geen moment in slepende tempi en maakt het uitgelaten ‘Gloria’ tot een hoogtepunt.

De koppeling met de Vesperae solennes de confessore lag ook bij sommige van die andere uitgaven nogal voor de hand. In het ‘Laudate dominum’ kunnen we opnieuw van Piau genieten.

Daarmee is dit tot een van de aantrekkelijkste uitgaven van beide werken geworden.