Mendelssohn: Octet in Es op. 20; Enescu: Octet in C op. 7. Christian Tetzlaff, Isabelle Faust, Lisa Batiashvili (v), Rachel Roberts en Ori Kam (va), Tanja Tetzlaff en Quirine Viersen (vc) c.q. Christian Tetzlaff, Antje Weithaas, Isabelle Faust en Katherine Gowers (v), Antoine Tamestit en Rachel Roberts (va) en Gustav Rivinius en Quirine Viersen (vc). AVI 8553163 (71’29”). 2008
Bijna tien jaar hebben deze opnamen van het Heimbach kamermuziekfestival op de plank gelegen. Laten we dankbaar zijn dat ze nu beschikbaar zijn. Wat daar verder op het programma stond, is niet zo relevant, maar het is voor de luisteraar een gelukkig toeval dat de jeugdige octetten van 16-jarige Mendelssohn uit 1825 en de 19-jarige Enescu uit 1900 nu op één schijfje belanden. Aardige bijkomstigheid is dat bij beide componisten de strijkersbezetting iets wisselt wat tot kleurverschuivingen leidt, helemaal afgezien van het stijlverschil.
Dat de deelnemers aan deze onderneming individueel allen tot de wereldklasse behoren, is duidelijk. Maar hoe zouden ze zich als ad hoc ensemble gedragen?
Op het alleen aan een goede voorbereiding ligt, of dat een ‘live’ optreden extra motiverend en inspirerend was, doet er eigenlijk niet toe. Waarschijnlijk speelden deze factoren samen een beslissende rol.
In ieder geval zijn beide vertolkingen uitbundig en heel geacheveerd. Mendelssohn klinkt vrij lichtvoetig met als hoogtepunten een veerkrachtig scherzo en een met grommende celli beginnende finale.
Vroegere opnamen van het Prazák/Kocian kwartet (Praga PRD 250.221) en andere ad hoc ensembles bevallen wat minder goed en de heel mooie versie van het Emerson kwartet (DG 477.5370, 4 cd’s) is er alleen in de combinatie met de strijkkwartetten.
In Enescu’s Octet met zijn verrassend abrupte eind besteden de musici voldoende aandacht aan de invloed van Roemeense volksmuziek en de invloed van het Franse impressionisme (de delen hebben Franse titels: Très modéré, Très fougueux en Lentement – Mouvement de valse bien rythmée.
Er is nog een prachtige zaalopname van Janine Jansen
, gemaakt tijdens haar festival, maar die maakt wat onpraktisch deel uit van een album met 10 cd’s (Decca 480.5816) en de vertolking door het Viotta ensemble (Ottavo OTR C 20179) klinkt wat minder spontaan. Winst aan alle kanten voor de Tetzlaffs en vrienden.