Mascagni: Guglielmo Ratcliff. Angelo Villari (t., Ratcliff), Mariangela Sicilla (s., Maria), David Stout (b., Count Douglas), Annunziata Vestri (ms., Margherita), Gianluca Buratto (bs., MacGregor), Alexandros Tsilogiannis (t., Lesley), Quentin Hayes (bs., Tom) en Sarah Richmond (ms., Willie) met het Ensemble van het Wexford festival o.l.v. Francesco Cilluffo, RTE Lyric CD 152 (2 cd’s, 1u. 50’06”). 2015
Voor het libretto dat Andrea Maffei schreef voor deze opera moeten we niet terug naar Walter Scott, maar naar Heinrich Heine die het gegeven situeerde in het noorden van Schotland aan het begin van de negentiende eeuw. Daar is graaf Douglas net getrouwd met Maria als hij ervaart dat eerder ook een zekere Guglielmo Ratclliff maar haar hat willen huwen, maar werd afgewezen. Ook twee andere huwelijkskandidaten kwam droef aan hun einde omdat tijdens duels met Guglielmo. Dan krijgt Douglas een uitnodig om terug te keren naar de plek waar hij hen doodde. In ee daaropvolgend nieuw duel verslaat Douglas Guglielmo, maar weigert hij hem te doden omdat hij ooit door hem werd gered tijdens een overval door struikrovers. In de laatste akte van de opera dringt Guglielmo Maria’s kamer binnen om haar te smeken er samen met hem vandoor te gaan. Maria weigert, waarna Guglielmo eerst haar en vervolgens haar vader en tot slot zichzelf doodt.
In de finale gaat het er spannend en dramatisch aan toe, maar de rest van het werk is minder boeiend en bestaat uit lange gedeelten waarin wordt verteld wat allemaal vooraf ging. Mascagni was al vroeg aan dit werk begonnen, maar gaf in 1890 voorrang aan Cavalerie rusticana, L’amico Fritz (1891) en I Rantzau (1892) voordat hij in 1895 de Schotse opera afmaakte.
Van deze opera bestaan twee onbekende eerdere opnamen van Armando la Rosa Pasrodi uit 1963 (Cetra ARCD 2052) en Massimo de Bernart uit 1995 (Agora AG 154.2). Gelukkig is deze recente Engelse productie van het Wexford Festival een heel goede.Om te beginnen zijn de bijdragen van koor en orkest dankzij Francesco Cilluffo stevig en in de gewenste verismo stijl. Ook de belangrijkste rollen zijn goed ingevuld dankzij de superieure bas Gianlucca Boratto als MacGregor (luister maar naar zijn lange monoloog) en David Stout als graaf Douglas. Angelo Villari presteert op iets minder hoog niveau als Ratclff, maar zijn rol is ook wel erg veeleisend. Bij de vrouwenrollen is het vooral de lyrische sopraan Mariangela Sicilla die indruk maakt als Maria. Mezzo Annunziate Vestri klinkt soms even licht geaffecteerd als Margharita. De kleinere rollen zijn redelijk goed bezet.
Omdat er zo weinig gelegenheid is om een werk als dit op het toneel te ervaren, is het goed dat er zo’n mooie cd uitgave van bestaat.