Mendelssohn: Vioolconcert in e op. 64; Ouverture De Hebriden in b op. 26; Symfonie nr. 5 in d op. 107 Reformatie. Isabelle Faust met het Freiburgs barokorkest o.l.v. Pablo Heras-Casado. Harmonia Mundi HMM 90.2325 (61’39”). 2017

Dat er nog steeds niemand op het idee is gekomen om de drie concerten van Mendelssohn waaraan een viool te pas komt samen op één cd te zetten. Het zou krap worden met een speelduur van mogelijk net boven de tachtig minuten, maar het zou moeten kunnen. Dan hebben we naast het bekende concert in e uit 1844 ook het vroege concert in d uit 1822 en het dubbelconcert met piano in d uit 1823 logisch samen. Isabelle van Keulen en Ronald Brautigam deden dad met Nieuw Sinfonietta uit de tijd van Lev Markiz op BIS.

Waarom die constatering? Omdat ‘het’ concert in e nog wat merkwaardig ontbrak nog op de opnamelijst van Isabelle Faust moest het dus natuurlijk worden vastgelegd, maar of iedereen gelukkig wordt met de concertprogramma waardige combinatie met een ouverture en een symfonie?  

Maar niet gezeurd en geklaagd, want wat hier tot stand kwam is wel iets bijzonders. Faust ging namelijk niet over een nacht ijs, maar overdacht het haast al te bekende werk opnieuw en dat is vanaf de eerste frase hoorbaar. Enerzijds beperkt naar de goede gewoonte van authenticiteit nastrevende musici het vibrato danig, anderzijds is ze niet terughoudend met wat portamento dat in de romantiek gangbaar was. Ook past ze een bepaald soort aangepaste strijktechnieken toe, waardoor de muziek wat puntiger en intenser klinkt dan we gewend zijn. Het werk frist er van op en toont een feller profiel.

Met de barokmensen uit Freiburg begeleidt Pablo Heras-Casado haar heel attent en ook van beide andere werken maakt hij wat bijzonders. Zo werd dit een opmerkelijke uitgave en is het echt jammer dat in plaats van de symfonische stukken niet die andere concerten ineens zijn meegenomen.