Mantovani, B.: Concert voor 2 altviolen en orkest; Time stretch ’On Gesualdo’; Finale. Tabea Zimmermann en Antoine Tamestit met het Luiks filharmonisch orkest o.l.v. Pascal Rophé. Aeon AECD 1102 (69’18”). 2009

Dit drietal composities van de in 1974 geboren Franse componist Bruno Mantovani overbrugt de kloof tussen zijn beide opera’s L’autre coté uit 2006 en Akhmatova uit 2011. 

Slechts één ervan heet echt een concert, maar aan alle drie komen solo-instrumenten te pas. In Time stretch is dat een klarinet, in Finale een fluit. Maar zij spelen een ondergeschikter rol dan de beide altviolen in het concert. Met zo’n veertig minuten lengte is dat ook het omvangrijkste werk. Het is eendelig en begint met een uitgebreide cadens voor beide solisten. Deze bevat de kiemcellen voor alles wat volgt.

Mantovani weet niet alleen interessant voor de solisten te schrijven, hij zorgt ook voor een verfijnde, gedetailleerde orkestpartij zoals men die van een Franse componist verwacht, maar hij toont ook momenten van grote kracht en virtuositeit. 

Het dubbelconcert werd geschreven voor de ervaren Tabea Zimmermann en de jonge Antoine Tamestit die het concert tot in de puntjes verzorgd uitvoeren, De beide andere werken zijn even bedreven gemaakt, maar iets minder pakkend. Bij Time stretch speelt de Gesualdo van de madrigaalkunst een rol op de achtergrond en Finale verwijst enigszins naar Debussy’s Prélude á l’après midi d’un faune.

In het verleden is Mantovani wel verweten dat hij teveel gebruik maakte  van aan de jazz en de popmuziek ontleende technieken, maar daar is hiervan geen sprake. Oorspronkelijk zijn de composities alle drie. Sinds Bachs Brandenburgse concert nr. 6 lijkt er niet een zodanig werk te zijn gemaakt. Behalve de voortreffelijke rol die alle vier de solisten spelen, valt op hoe goed het orkest uit Luik voldoet.