Mozart: Mozart en de zusjes Weber. Ouverture Les petits riens KV 299b; ‘Ah, vous dirai-je maman’ KV 265; ‘Dans un bois solitaire’ KV. 308; ‘Adagio’ uit Pantalon en Columbine KV. 446; ‘Alcandro, lo confessso… Non so d’onde viene’ KV. 294; ‘Vorrei spiegarvi, oh Dio’ KV. 418; ‘Popoli di Tessaglia .. io non chiedo, eterni dei’ KV. 316; ‘Nehmt meinen Dank’ KV. 383; ‘Kanonisches Adagio’ KV. 410; ‘Schon lacht der holde Frühling’ KV. 580; ‘Der Hölle Rache’; Mars van de priesters uit Die Zauberflöte KV. 620; ‘Entr’acte’ uit Thamos, König in Ägypten KV. 345; Solfeggio nr. 2 in F KV. 393; ‘Et incarnatus est’ uit Mis in c KV. 427. Sabine Devieilhe (s) met Pygmalion o.l.v. Raphael Pichon. Erato 2564-601625 (72’16”). 2015

Het verhaal gaat dat Mozart nadat hij door de oudere zus Aloysia Weber als huwelijkskandidaat was afgewezen (terwijl hij tenslotte  met Constanze zou trouwen) bij de Webers thuis achter de piano zat en een lied zong waarin hij haar vroeg zijn reet te zoenen. Het staat op een verborgen bandje aan het eind van deze cd. Ook komt Josefa, die als eerste de Koningin der Nacht zong, voorbij.

In de eerste plaats is het verrassend om hier een Franse zangeres dit repertoire liederen en aria’s, waaronder veel nauwelijks bekend materiaal zo onweerstaanbaar goed te horen zingen. Verder verdient de samenstelling van het programma uit heel afwisselende ingrediënten alle waardering.

We krijgen te maken met de verliefde Mozart vanaf het jeugdige moment dat hij variaties schrijft over een destijds populair liedje over een verdwaasd herderinnetje tot de rijpe meester van het ‘Et incarnatus est’ uit de Grote Mis dat op maat was geschreven voor de betoverend soepele stem van Constanze. 

Ht is bewonderenswaardig hoe Devieilhe het hele expressiegamma in alle aspecten van haar bijdragen beheerst. De bekroning daarvan vindt uiteraard in de schijnbaar moeiteloos bereikte stratosferische regionen van ‘Die Hölle Rache. 

Jammer dat we de zusjes Weber zelf niet meer kunnen horen. Vooral van Aloysia was bekend dat ze een heel expressieve zangers was en heel fraaie coloraturen zong. Maar Devieilhe kan dat ook uitstekend. Ook pp gezongen hoge noten bieden geen probleem.

Daar staan dan de eenvoud van ‘Nehmt meinen Dank’ en het haast wat verlegen ‘Dans un bois solitaire’ tegenover. De zangoefening Solfège voor Constanze is een aardige onbekende. En zoals aangekondigd, maar niet nader vermeld, eindigt het recital met een blijk van Mozarts grove humor.

Pichon en Pygmalion die ook even afzonderlijk te horen zijn, bewijzen hoe mooi ze in Mozart amoureux kunnen assisteren.