Milhaud: Strijktrio op. 274; Sonatine voor viool, altviool en cello op. 221b; Martinů: Strijktrio’s nr. 1 H. 136, 2 H. 238. Jacques Thibaud trio, Berlijn. Audite 97.727 (58’16”). 2017

Het is echt een trouvaille dat het uit Burkhard Maiß (v), Hannah Strijbos (va) en Bogdan Jianu (vc) bestaande Berlijnse trio met de Franse naam van violist Thibaud zich zowel over de Provençaalse Darius Milhaud als over de Moravisch/Boheemse Bohuslav Martinů    ontfermt.

Niet zo vaak opgenomen werken, al zijn die er wel. Milhaud van het Berlijns strijktrio (Crystal N 67.053) met een Suite van Jolivet en trio’s van Roussel en Françaix), het Trio à cordes de Paris (Erato ECD 88254) en het Albert Roussel trio (Cybelle CY CD 810) en Martinů van het Lendvai trio met Nadia Wijzenbeek op een schijfje met een krankzinnig lang bestelnummer (Stone 5060192780079).

Milhaud zei ooit - voor zover kenners en liefhebbers dat niet al lang wisten - ‘Kamermuziek is een genre waarmee je de diepste gevoelens kunt uitdrukken’. Dat wordt helemaal waargemaakt zijn Strijktrio uit 1947. 

De enige twee Strijktrio’s van Martinů zijn uit 1923 en 1934; ze werden in Parijs geschreven. Gemeen hebben beide componisten dat ze er niet wars van waren om wat volksmuziek en jazz in hun werken te betrekken. Dat komt de zangerigheid en de ritmiek daarvan ten goede. 

Het Thibaud trio weet op lofwaardige manier overeenkomsten en verschillen tussen deze werken naar voren te brengen en speelt met veel esprit en gevoel. Ook de gekartelde randen van Martinů’s trio’s wordt recht gedaan.