Mendelssohn: Symfonie nr. 2 in Bes op. 52, Lobgesang. Lucy Crowe (s), Jurgita Adamonyte (ms), Michael Spyres (t) met het Monteverdikoor en het Londens symfonie orkest o.l.v. John Eliot Gardiner. LSO Live LSO 0803 (64’03”). 2016

Met deze opname sluit Gardiner zijn Londense Mendelssohn cyclus af; symfonieën nr. 1 en 4 verschenen reeds op LSO Live 0769, nr. 3 samen met de Hebriden ouverture en Schumanns Pianoconcert (als soliste Maria João Pies) op LSO 0765 en nr. 5 met de Ouvertures Ruy Blas en Meeresstille und glückliche Fahrt op LSO Live 775. Erder al, in 1998, had hij nr. 4 en 5 met de herziene versie van nr. 4 uit 1834 opgenomen met het Weens filharmonisch op DG 459.156-2.

Zo kan de dirigent wel worden gezien als een Mendelssohn expert, gewapend met veel kennis over de historische uitvoerings  praktijk, wat bijvoorbeeld een minimaal vibrato van de strijkers betekent.

Hij zet het eerste deel erg vlot in, vlotter dan gewoonlijk en best verfrissend als inleiding tot een joyeus allegro met onder meer slanke trombones. Het allegretto krijgt haast het karakter van een wals. Even wordt rustig aan gedaan in het adagio religioso, maar dan is meteen weer sprake van grote vreugde als het koor inzet met ‘Die Nacht ist vergangen’ en schittert in het koraal ‘Nun danket alle Gott’. Gelukkig beschikte de dirigent over drie goede solisten. Alleen Lucy Crowe zet nog wat fragiel in en heeft wat moeite in het hoogste register, maar herstelt zich goed in haar duet Ich harrete des Herrn met Jurgita Adamonyte die over een aangenaam warme, expressieve stem beschikt. Michael Spyres zingt fraai vrijuit in Er zählet unsere Tränen. Een indrukwekkende slotfuga met het koor brengt het werk aan een feestelijk einde.

Geen twijfel: samen met Abbado’s cyclus uit 1986 (DG 415.353-2) is dit de beste op dit gebied. Abbado had vier cd’s nodig om ook de ouvertures Midzomernachtsdroom, Das Märchen der schöne Melusine en het scherzo uit het Octet onder te brengen.