Mahler: Symfonie nr. 2 in c. Chen Reiss (s), Karen Cargill (ms) met het Groot omroepkoor en het Concertgebouworkest o.l.v. Daniele Gatti. RCO Live 17003 (2 cd’s, 88’25”). 2016

In tegenstelling tot het publiek dat deze, het gehoororgaan tot de grens van oorsuizen veroorzakende tinnitus belastende optreden 26 september 2016 bijwoonden, nog betreurend dat niet Andris Nelsons chef was geworden, heeft de luisteraar thuis met de volumeknop in de hand de mogelijkheid om de hoeveelheid geluid naar wens in te stellen.

Het gaat niet alleen om een in decibellen extreme opvatting, maar ook om uiterst persoonlijke waarvan men zich kan afvragen hoeveel ingrepen de partituur nog verdraagt met lange adempauzes, grote vertragingen en versnellingen. Daar tegenover staan een zangerig andante moderato en treffende koperpassages. Maar de finale was weer erg gewelddadig als afsluiting. 

Bewondering voor het orkest dat de dirigent goed volgde, spijtig voor Mahler die zo’n Italiaans theatrale aanpak niet nodig heeft. Gaat een wederopstanding werkelijk gepaard met zoveel martiaal vertoon? Voor een keer mag deze opvatting interessant zijn. Maar wetend dat Mahler II een heel stel eerdere opnamen van het orkest telt, namelijk uit:

1951 met Jo Vincent, Kathleen Ferrier en Otto Klemperer op Decca 425.970-2

1960 met Maria Stader, Nan Merriman en Rafael Kubelik op Audiophile classics APL 101.759

1968 met Elly Ameling, Aafje Heynis en Bernard Haitink op Philips 442.050-2

1984 met Roberta Alexander, Jard van Nes en Bernard Haitink  op Philips 464.321-2 (9 cd’s)

2001 met Melanie Diener, Petra Lang en Riccardo Chailly op Decca 470.283-2

2009 met Ricarda Merbeth, Bernarda Fink en Mariss Jansons op RCA Live RCO 10002

Het lijkt logischer om als men het werk dan al van het Concertgebouworkest wenst te horen, Haitink, Chailly of de bescheiden Jansons te kiezen. 

Het is natuurlijk ook mogelijk dat een derde hond er triomferend met het bot vandoor gaat: Iván Fischer (Channel Classics CCS SA 23506).