Mahler: Symfonie nr. 6 in a Tragische. Minnesota orkest o.l.v. Osmo Vänskä. BIS SACD 2266 (86’48”). 2016

Ze blijven maar komen, de opnamen van Mahlers symfonieën. Nu is de Zesde niet één van de populairste, maar toch verscheen de het laatste besproken uitgaaf van Daniel Harding uit 2014 in september 2015. Als we de heruitgaven en bundelingen van sommige meerekenen, zijn intussen 102 opnamen van het werk verkrijgbaar. Wie had dat 25 jaar gelden gedacht?

BIS haalt de anekdote over Albert Camus aan. Daarin wordt deze gevraagd in elke muziekstuk het grootste drama van de mensheid zich afspeelt. In eerste instantie zei hij ‘bij Mahler’ in tweede instantie was hij specifieker en stelde ‘in de Zesde’. Bruno Walter had het al vroeger over ‘een angstaanjagende, hopeloze duisternis zonder enig menselijk geluid’. Ruim honderd later zijn we erger gewend, maar toch.

Tot nu toe waren het in de eerste plaats Abbado (DG 477.5573), en Karajan (DG 457.716-2), gevolgd door Tilson Thomas (SFS 821936-000-1), Gergiev (LSO 0661), Tennstedt (Warner 72430572.941-2) en op dvd ook Abbado (Euro Arts 2055648) die de toon aangaven. Maar ook Osmo Vänskä is een beproefd Mahleriaan die in de V.S. uitstekende resultaten bereikt. Veel eerder, in 1994  nam hij reeds het Lied von der Erde in Lahti op met Monica Groop en Jorma Silvasti (BIS CD 681) en in 2016 begon hij in Minneapolis, waar lang gelden Antal Dorati hem voorgang, aan wat een symfoniereeks begint te lijken met de symfonie nr. 5 (BIS SACD 2226). 

En nu is er dan nr. 6, meesterlijk opgenomen, dat vooraf. De dirigent weet heel goed raad met de ritmische kant van deze muziek. Ook de wilde uitbarstingen zijn goed gerealiseerd, maar het is toch wat minder opwindend dan bij Gergiev en Bernstein, het andante moderato minder indringend dan bij Abbado e het scherzo wat minder wuchtig (krachtig, energiek) dan bij Abbado en Karajan.

Ondanks de voortreffelijke klinkende opname en het feit dat het werk op één cd staat, zou ik niet intekenen op deze cyclus in wording.