Millico: Harpsonates nr. 1-12; Canzonettas Ho sparso tante lacrime; La farfarella chef ra l’erbetta; Del mio destino ingiusto; Fille se mai pretendi; Alla vezzosa fille; Per che sul mio crine; Se i tuoi vezzosi lumi; Della tu area perfdidia; Duo voor viool en harp. Emanuela degli Esposti (hrp), Miho Kamiya (s) en Daniela Nuzzoli (v). Tactus TC 731303 (70’56”). 2017

Zowel muziekgeschiedenisboeken als Wikipedia zijn nogal schaars met informatie over de Italiaanse castraatzanger en componist Giuseppe Millico, bijgenaamd Il Moscovita (1737-1802). Erg veel nadruk wordt gelegd op zijn nauwe band met Gluck, aan wiens nicht hij zangles gaf en van wie hij ettelijke rollen zong in zijn Weense periode rond 1772. Vervolgens was Millico werkzaam in Londen aan het King’s Theatre en Napels.

Als componist schreef hij opera’s, acht cantates, drieëntwintig aria’s, tweeëntwintig duetten en tweeëntachtig canzonettes die in zijn tij erg populair waren. Composities voor toetsinstrument werden in 1791 in Londen gepubliceerd. 

Voor de canzonettes gebruikte hij niet de piano, maar de harp als begeleidend instrument. Van daaruit was het logisch om dat instrument uit de begeleidende rol tot solorol te promoveren. Hij schreef blijkend deze cd minstens een dozijn erg aardige harpsonates die hier voor het eerst zijn opgenomen. Waarschijnlijk is dit trouwens meteen de eerste aan Millico gewijde opname.

Gelukkig is het meteen een heel goede, want de drie uitvoerenden weten met uitgekiende vocale en instrumentale mogelijkheden de muziek heel stijlvol en geanimeerd over het voetlicht te brengen. Zo zorgen ze voor een aangename kennismaking met een onbekende achttiende eeuwse componist.