Miaskovsky: Cellosonates nr. 1 in D op. 13 en 2 in a op. 81; Prokofiev: Ballade op. 15; Tanejev: Canzona voor klarinet en strijkorkest (bew.). Pavel Gomziakov en Andrei Korobelnikov. Onyx ONYX 4176 (61’02”). 2017

De beide Cellosonates van Nikolay Miaskovsky (1881-1950) komen uit tegengestelde periodes uit het leven van deze pianist. Sonate nr. 1 is uit 1911, nog van vóór de revolutie en heeft iets van de Cellosonate van Rachmaninov, nr. 2 is uit 1949 en ontstond kort voor zijn dood maar heeft ook nog iets van de daaraan inherente lange, ietwat melancholieke en elegische romantische melodielijnen. De vaker opgenomen tweede sonate werd voor het eerst door Rostropovich uitgevoerd en bevindt zich met de tweede en het Celloconcert in diens Russische album (EMI 217.597-2, 26 cd’s). Ook Alexander Rudin en Victor Ginsburg (Cello Classics CC 1012), Marina Tarasova en Alexander Polezaev (Olympia OCD 530) maakten opnamen van dit tweetal sonates maar scoren niet hoger.

De manier waarop Pavel Gomziakov en Andrei Korobelnikov deze werken benaderen spreekt goed aan. Ze gunnen zich de tijd om details goed uit te werken en zorgen voor de nodige teerheid. Luister maar naar nostalgie uit de tweede sonate.

De Ballade van Prokofiev, die onder anderen bekend is van de opname van Dmitri Ferschtman en Ronald Brautigam (Et’cetera KTC 1059) en de Canzona van Tanejev die in de oorspronkelijke vorm voor klarinet en orkest te beluisteren is van Stanislav Jankovsky (Naxos 8.570584) zijn aardige aanvullingen van het programma