Mompou: Preludi (1913); Cami del jardiniere; Impressions sobre la vida d’un minier nr. 1-4; Les amigues retornar del camp; Impressions de montanaya 1-3; Pastoral a la boira; Impressions nr. 1 en 2; Boceto para jeunes filles au jardin; Records de platja; Arabesques nr. 1 en 2; Cançons nr. 1 en 2; Dansa dels tres reis que han caigut del camel; Ball pla; El pont de Montjuic; Variacions sobre un tema popular; Glossa sobre Au clair de la lune; Cançó i dansa del pessebre; Les hores; Impressions nr. 1-5, Dansa de la noia que salta a la cord a vora el riu; Festa trista; L’eco; L’ermita de la garriga; Les fàbriques prop de la platja; Des chansons; Camins de soria; Romança; Tango; Temps de blues; Pensament; Il ilusio. Marcel Worms. Zefir ZEF 9620 (79’10”). 2009 

De pianowerken van de Catalaanse componist Federico Mompou  (1921-1979) vertegenwoordigen een afzonderlijk gedeelte van het grote pianorepertoire, afgekoppeld van de heersende stromingen, maar heel charmant. 

Mompou woonde dertig jaar in Parijs waar hij werd verwelkomd door de leden van de Groupe des six. Met de spirituele vaderfiguur daarvan, Erik Satie, deelde Mompou een opvallende voorkeur voor bondige eenvoud, maar dan zonder enige ironie.

Mompou bezat een een naïeve oprechtheid en een onschuldige verwondering die zijn zestigjarige loopbaan als componist kenmerkten. Hij beoogde maximale expressie met minimale middelen, muziek waaraan niets ontbreekt, belandde zo in de wereld van Webern, Nono een Kurtág, maar was introverter, geheimzinniger en ging daarin zo ver dat hij soms de toonaard of maatstrepen wegliet.

Zijn oeuvre bestaat grotendeels uit pianominiaturen en liederen,   sfeerimpressies van het Catalaanse landschap of impressies van het alledaagse leven, hoewel hij op latere leeftijd ook religieus koorwerk schreef. Mompou’s elegante, intieme, dichterlijke en soms melancholieke muziek weerspiegelt volgens een van zijn biografen ‘een sterk verlangen naar de ‘Vergeten Tuin van de jeugd’.

In de nalatenschap van Mompou werd een stel mappen met onuitgegeven pianowerken ontdekt en Marcel Worms speelt daarvan 38 stukken, het kortste 38 seconden, het langste 6’16”. Hij vertolkt deze in de geest van Beethovens Missa solemnis ‘Von Herzen, möge es wieder zu Herzen gehen’.