Mahler: Symfonie nr. 4 in G; Klavierquartettsatz in a (bew. Colin Matthews). Miah Persson (s) met het Luxemburg filharmonisch orkest o.l.v. Gustavo Gimeno. Pentatone PTC 5186-651 (67’12”). 2017

Er is moed voor nodig om anno 2018 nog een nieuwe opname van Mahler IV uit te brengen waar we al over zoveel voortreffelijke versies beschikken, Maar in dit geval is dat te begrijpen en te verklaren, want de eerdere Pentatone uitgave met Elizabeth Watts en het Nederlands filharmonisch orkest onder Marc Albrecht (Pentatone PTC 5186-487) uit 2014 was een bittere teleurstelling.

Mogelijk tegen de verwachtingen in van een een orkest dat zeker niet in de ereliga speelt en zijn in 2015 aangestelde chef Gustavo Gimeno die van huis uit slagwerker is, zijn loopbaan als dirigent in 2012 begon als assistent van Mariss Jansons bij het Concertgebouworkest en die Bernard Haitink en Claudio Abbado als mentor had, maar zich nog nooit met Mahler had geprofileerd. 

Aanzienlijk geholpen door een rijke, transparante opnamekwaliteit komen de ongekunstelde aanpak en de volkomen idiomatische visie prachtig tot hun recht. Het beheerste droomlandschap dat in het tweede deel is geschetst, is bijzonder fraai en Miah Persson zong in deze symfonie in 2008 al mee in de prachtvertolking van Iván Fischer met het Boedapest festival orkest (Channel Classics CCS SA 26109) en met het Concertgebouworkest (RCO Live 12101, disc 4) herhaalt hier haar passend naïeve aandeel in het laatste deel.

En dan is er nog de orkestratie door Colin Matthews van het Brahmsachtige brokje Pianokwartet uit Mahlers studententijd waarin nu een harp sprankelt en haast Wagneriaans koper en slagwerk is toegevoegd.

Wat symfonie nr. 4 aangaat, voerde naast Fischer natuurlijk ook Claudio Abbado met Magdalena Kožená en het Luzern festival orkest op dvd (Euro Arts 205-7988) en met Renée Fleming en het Berlijns filharmonisch (DG 477.5574) op cd uit 2005 de lijst aan. Maar wat onverwacht, doch terecht voegt Gimeno zich nu bij hen.