Mazzoni: Aminta - Il re pastore. Anna Maria Panzarella (s., Aminta), Céline Ricci (s., Tamiri), Leif Aruhn-Solén (t., Alessandro), Delphine Gillot (s., Elisa), Marina Pardo ms., Agenore) met de Real Compañia Opera da Cámera o.l.v. Jan Bautista Otero. K 617 K617-201/2 (2 cd’s, 2u. 15’41”). 2006

De Italiaanse componist Antonio Maria Mazzoni (1717-1785) studeerde bij Predieri en Griesemer, was aanvankelijk als kapelmeester aan diverse kerken verbonden, vervolgens maakte hij grote reizen naar Spanje en Portugal waar hij succes had met zijn opera’s, vooral met Il viaggiatore ridicolo uit 1757 op tekst van Goldoni.

In 1735 vestigde hij zich in Parijs, voordat hij zijn laatste jaren in Engeland doorbracht in de omgeving van het hof van George II.

Volgens geruchten schreef Mazzoni in 1755 Aminta voor de castraat Farinelli, maar dat lijkt onwaarschijnlijk omdat deze toen net zijn loopbaan eindigde. Het gegeven van Metastasio dat teruggaat tot Torquato Tasso is natuurlijk bekend door Mozarts opera Il re pastore KV. 208 uit 1775.

Wat Mazzoni hiervan maakte is een aardig conventionele opera seria over het conflict tussen plicht en liefde van de koning-schaapherder Aminta en Elisa aan de ene kant en de secundaire gelieven Agenore en Tamiri aan de andere dat tenslotte wordt beslecht door Alexander de Grote.

Dat gebeurt in een zich nogal traag ontwikkelende vorm met vele da capo aria’s die geen erg persoonlijk karakter hebben. Voor deze opname werd een keur aan goede, meest jonge zangers (zonder countertenoren) gevonden dat voor een mooi levendige invulling van de diverse rollen zorgt en de begeleiding wordt waargenomen door een ritmisch alert klein ensemble op ‘oude instrumenten’. In stilistisch opzicht is alles keurig voor elkaar.