Mozart Fluitconcerten nr. 1 in G KV. 313 en 2 in D KV. 314; Myslivecek: Fluitconcert in D. Ana de la Vega met het Engels kamerorkest o.l.v. Stephanie Gonley. Pentatone PTC 5186-723 (61’58”). 2016

De beide Fluitconcerten van Mozart behoren tot het standaard repertoire voor dit instrument en dus bestaan er tal van opnamen van. Dat begint met historiserende vertolkingen tot uitvoeringen met twintigste eeuwse cadensen. Deze werken vormen een aardige test voor de stijl en de muzikaliteit van de uitvoerenden.

Meestal worden ze werken gecombineerd met het fluit/harp concert en het Andante in C KV. 315. Tot de mooiste uitgaven behoren die van Sharon Bezaly (BIS SACD 1539) en Emanuel Pahud (EMI 965.937-2).

De Australische, in Berlijn wonende Ana de la Vega koos een andere oplossing door beide concerten van Mozart te combineren met dat van tijd- en stadgenoot Myslivecek. Van diens Fluitconcert bestaan al (mij niet nader bekende) opnamen van Bruno Meier met het Praags kamerorkest (Schwann 311104) en Václav Kunt ook met het Praags kamerorkest (Vars VA 0074-2). 

De la Vega begint het Fluitconcert in G meteen met een mooi heldere, gelijkmatige toon en toont even goede beheersing van de toonkleur die niet van warmte is ontdaan. Ze heeft goed vat op de elegantie van Mozart en laat sprankelende momenten horen. De finale weet ze aardig een dansend gevoel mee te geven.

Het Fluitconcert in D krijgt van haar dezelfde lichte toets met vaardig vingerwerk en preciese articulatie. Hierna is het pas vrij onlangs teruggevonden Fluitconcert van Myslivecek een aangename verrassing. Wie niet beter weet, zou het voor Mozarts Fluitconcert nr. 3 kunnen houden. De solopartij is in iedere geval heel aantrekkelijk en De la Vega kwinkeleert deze vrolijk.

Op het geheel rust helaas wel een kleine smet: de orkestbegeleiding is niet op hetzelfde spirituele, lichtvoetige niveau maar doet wat stijfjes aan.

Daarom blijft tenslotte de voorkeur uitgaan naar de andere opnamen.