Mozart: Vioolsonates deel 1. Nr. 5 in in Bes KV. 10, 9 in C KV. 14, 15 in F KV. 30, 18 in G KV. 301 (293a), 21 in e KV. 304 (300c)27 in G KV 379 (373a), 33 in Es KV. 481. Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68091 (2 cd’s, 1u. 47’53”). 2014
Mozart: Vioolsonates deel 2. Nr. 1 in C KV. 6, 2 in D KV. 7, 4 in G KV. 9, 10 in Bes KV. 15, 14 in D KV 29, 22 in A KV. 305 (193d) en 24 in F KV 376 (374d); Andante en fuga in A KV 402 (385a). Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68092 (2 cd’s, 1u., 39’08”). 2015
Mozart: Vioolsonates deel 3. Nr. 12 in G KV. 27, 16 in Bes KV. 31, 17 in C KV. 296, 23 in D KV. 306 (300i), 32 in Bes KV 454, 35 in F KV. 547. Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68143 (2 cd’s, 1u., 44’22”). 2015
Mozart: Vioolsonates deel 4. Nr. 3 in Bes KV. 8, 8 in F KV. 13, 11 in Es KV. 28, 13 in C KV. 28, 20 in C KV. 303, , 26 in Bes KV. 378, 31 in C KV. 403; Variaties in g over Hélas, j’ai perdu mon amant KV 360. Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68164 (2 cd’s, 1u. 59’17”). 2015
Mozart: Vioolsonates deel 5. Nr. 6 in G KV. 11, 7 in A KV. 12, 9 in C KV. 14,15 in F KV. 30, 19 in Es KV. 302, 28 in Es KV. 380, 34 KV. 526; Variaties in G over La bergère Célimène KV. 359. Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68175 (2 cd’s, 2u., 00’48”). 2016
Weliswaar is kort na hun verschijnen al aandacht besteed aan de afzonderlijke uitgaven, maar het lijkt nuttig om de hele situatie van Mozarts Vioolsonates op cd nog eens te bezien om het grote belang van dit geheel te onderstrepen.
Vreemd genoeg vormen de Vioolsonates van Mozart als geheel een verwaarloosd segment van zijn oeuvre. Misschien was er ooit op LP een echt volledige opname van, op cd werden steevast de sonates vòòr nr. 17 verwaarloosd. Ga maar na bij de opnamen van Podger en Cooper (Channel Classics, 6 cd’s), Zimmermann en Lonquich (EMI 4 cd’s), Takako Nishizaki en Jenö Jando (Naxos, 4 cd’s), Grumiaux en Klien (Philips, 4 c’s), Perlman en Barenboim (DG, 4 cd’s), Goldberg en Lupu (Decca, 4 cd’s), Mutter en Orkis (DG, 4 cd’s). Szeryng en Häbler (Philips, 2 cd’s), Grumiaux en Haskil (Philips, 2 cd’s) en de Shahams (EuroArts 2 dvd’s). Voor volledigheid was het wachten op Hyperion met zijn voorbeeldige initiatief.
Dat de zes sonates KV. 55/60 ontbreken is logisch omdat ze van twijfelachtige herkomst zijn, KV. 61 bleek van Raupsch te zijn. Het Andante en allegretto in C KV. 404 kon ik alleen vinden in een verzamelalbum van Goldberg en Kraus, waar ook de gekende vioolsonates met Willi Boskosky zich in bevinden (Erato, 10 cd’s). Gérard Poulet en Robert Levin voegden in 2015 nog wat onvoltooide gedeelten en fragmenten als de Sonatensätze KV, 546a (KV. Anh. 47), KV. 480a (KV. Anh. 48), het Allegro in Bes KV. 372, de Sonates nr. 29 in c KV. 396 (385f), 31 in C KV. 403 (385c) en het Allegro in G KV Anh. 47) toe (Le paleis des Dégustations PDD 007).
Juist nu het overzicht volledig is ene het hele veld kunnen overzien, wordt duidelijk hoe betrekkelijk het verschil in aanduiding tussen de begrippen Sonates voor piano en viol en Vioolsonates is. De relatie tussen violiste en pianist is hier steeds precies gecalibreerd en het is verrassend hoe volwassen sSonate nr. 1 van de achtjarige Mozart uit 17464 al is.
Ibragimova en Tiberghien namen de sonates gelukkig niet in chronologische volgorde maar in wisselde samenstellingen op. Voor het gemak rangschikte ik ze per album wel naar ontstaan. Hun Russisch-Franse samenwerking leidt tot geweldig mooie resultaten waarop vrijwel geen smet valt waar te nemen.
Met subtiele veranderingen van toonkleuren en accenten houden ze de muziek levendig, zorgen voor variatie in de herhalingen in een voortdurend democratisch betoog. Hooguit hadden wat improviserende versieringen of cadensjes kunnen toevoegen. Mozart met een glimlach, wat wil men meer?