Mozart: Strijkkwintetten nr. 1 in Bes KV. 174, 2 in c KV. 406,  3 in C KV. 515, 4 in g KV. 516, 5 in D KV. 593 en 6 in Es KV. 614, Harald Schoneweg (va) met het Klenke kwartet. Accentus ACC 80467 (3 cd’s, 2u., 45’03”). 2017

Van de zes werken die Mozart voor strijkkwintet schreef, is fat in Bes KV 174 het eerste, dat hij op zeventienjarige leeftijd schreef. Het is een goed gemaakt, plezierig stuk, maar niet veel meer dan dat. Bij het kwintet in C KV 406 gaat het om een eigen bewerking van de vroegere Serenade  KV. 388 voor blazers die men beter als origineel kan beluisteren (bijvoorbeeld van het Nederlands blazersensemble, Chandos CHAN 9284) omdat het origineel effectiever is omdat de muziek voor strijkers wat ongemakkelijk ligt.

Maar de vier werken die Mozart in zijn laatste jaren schreef, zijn een andere zaak. De toevoeging van een tweede altviool heeft hem tot hoge hoogten opgestuwd. Er is wel beweerd dat MozartKV. 515 en 516 componeerde om koning Friedrich Wilhelm van Pruisen aan te tonen dat hij betere strijkkwintetten kon schrijven dan Boccherini die door de koning aan het hof was verbonden. Een reactie heeft hij daarop nooit gekregen.

Verfijning is waarschijnlijk de eerste gedachte die opkomt bij het beluisteren van deze nieuwe cd’s. Ze worden hartelijk, maar ook beheerst en vrij koel, intelligent en gevoelig uitgevoerd door het in Weimar gevestigde Klenke kwartet dat bestaat uit Annegret Klenke en Beate Hartmann (v), Yvonne Uhlemann (va) en Ruth Kaltenhäuser (vc) dat eindelijk zorgt voor een goede nieuwe opname nadat we het sinds eind jaren zeventig vooral moesten doen met de bewonderenswaardige Arthur Grumiaux c.s. (Philips 470.950-2).