CD Recensies

MENDELSSOHN: PIANOCONCERTEN NR.1 EN 2 E.A., BRAUTIGAM

Mendelssohn: Rondo brillant in Es op. 29; Pianoconcerten nr. 1 in g op. 25 en 2 in d op. 40; Capriccio brillant in b op. 22; Serenade en allegro giocoso op. 43. Ronald Brautigam met de Kölner Akademie o.l.v. Michael Alexander Willens. BIS SACD 2264 ( 74’08”). 2018

 

Mendelssohn had op prille leeftijd van 22 jaar al de reputatie van een van de grootste muziektalenten van zijn generatie. De inspiratie voor zijn Pianoconcert nr. 1 kwam van zijn kalverliefde voor de Münchense pianiste Delphine von Schaurod die zelf 6 Lieder ohne Worte, een Sonate brillante en een Caprice componeerde, een aristocrate die volgens Mendelssohn het hele establishment om haar vinger kon wikkelen. Hoewel dit concert aan haar is opgedragen, had Mendelssohn meer pragmatische doeleinden en de eerste uitvoering werd door hemzelf verzorgd.

De drie delen gaan zonder onderbreking in elkaar over. Dit concert is een voorbeeld van Mendelssohns talent om frisse, briljante en geïnspireerde muziek te schrijven die de solist de mogelijkheid biedt om te schitteren. De pianopartijen zijn licht, ragfijn en worden met flinke snelheid gespeeld. Ze worden echter niet gekenmerkt door holle virtuositeit, iets dat door Mendelssohn werd verafschuwd, maar bevatten wel mooie melodieën en onverwachte wendingen.

In het voor het Birmingham Festival in 1837 gecomponeerde Pianoconcert nr. 2 met als middendeel een mooi soort Lied ohne Worte komen we deze eigenschappen in iets mindere mate voor.

Van het tweetal concerten samen bestaan al heel mooi opnamen van o.a. Perahia (Sony SMK 42401), Shelley (Chandos CHAN 9215) en Schiff (Decca 466.425-2).

Maar ook Ronald Brautigam staat open voor de fantasie en teerheid van Mendelssohn en vult die aan met een gezonde dosis van zijn eigen verbeeldingskracht. De begeleiding door Willens is hiermee goed in balans en de opname klinkt volmaakt.

Deze uitgave dankt zijn voorsprong echter ook omdat hij is aangevuld met meer werken dan de eerdere. Vooral de 12’03” van Serenade en allegro giocoso, waarvan ik alleen een opname van Stephen Hough kende (Hyperion CDA 66969), is  welkom.