Moeran: Vioolconcert; Lonely waters; Whytehorne’s shadow; Celloconcert. Lydia Mordkovitch (v), Raphael Wallfisch (vc) met het Ulster orkest c.q.  Bournemouth Sinfonietta o.l.v. Vernon Handley c.q. Norman del Mar. Chandos CHAN 10168 (78’03”). 1985/9 

De Engelse componist Ernest John Moeran (1894 - 1950) behoort tot de traditie van de ‘pastoralisten’, die het Engelse landschap en de daar gezongen volksliedjes als uitgangspunt kiest voor zijn lyrische en rapsodische werken waarin slechts incidenteel stormachtige uitbarstingen voorkomen. Zoals aan het begin van het Vioolconcert alsof even een stormbuitje langs drijft. Maar verder schijnt de zon, zeker in het langzame deel met elementen van het Keltische lied. Het schijnt dat de westkust van Engeland hierin wordt bezongen.

Lonely waters en Whytehorne’s shadow zijn korte stukken voor klein orkest; het eerste een rustige sfeerschildering, het tweede gebaseerd op een zestiende eeuwse  Elizabethan melodie.

Waarna het Celloconcert uit 1945 een vooral opnieuw elegisch karakter blijkt te bezitten. Bijzondere, persoonlijke werken, die alle vier gelukkig meer dan goede uitvoeringen krijgen.