Mercadente: Il bravo, ossla la veneziana. Adelina Tabiadon (s., Teodora), Giusepe de Matteis (bs., Marco), Anbrosio Riva (bs., Luigi), Stefano Antonucci (b., Foscari), Maria Cristina Zanni (ms., Violetta), Janet Perry (s., Michelina), Leonardo de Lisi (t., Piani), Sergio Berocvhhi (t., boodschapper) met het Slowaaks filharmonisch koor en het Italiaans nationaal orkest o.l.v. Bruno Aprea. Nuova Era 7398 (2 cd’s, 2u., 40’02’). 1990

Giuseppe Saverio Mercadente (1795 - 1870) was beslist een goede muzikale vakman die over voortreffelijke technieken en een heel goed vormbesef beschikte. Geen wonder dat hij tijdens zijn leven veel succes had met zijn rond zestig opera’s. Maar na 1830 nam de belangstelling voor zijn werk geleidelijk af omdat Bellini, Donizetti en de jonge Verdi hem overtroefden met sterkere en grotere melodische gaven en inventiviteit.

In de ouvertures van hem herkennen we iets van Rossini.

Zijn opera Il bravo, ossla la veneziana (De moordernaar, of de Venetiaanse vrouw) is een drie-akter uit 1839 op libretto van Gaetano Rossi en Marco Marcello dat teruggaat tot het toneelstuk La Vénétienne van Auguste Anicet-Bourgeois die zich op haar beurt leunde op de novelle The bravo van James Fennimore Cooper uit 1831 over politieke intriges en de strijd van een monarchie tegen democratische ontwikkelingen.

De handeling speelt in het zestiende eeuwse Venetië en gaat over de gekwelde ziel van Marco die lang geleden in een vlaag van jaloezie zijn vrouw vermoordde en nu ten onrechte wordt beschuldigd van een samenzwering tegen de staat. Hij was daarvoor door de Raad van tien gedwongen om als huurmoordenaar te fungeren terwijl zijn vader werd gegijzeld.

Zijdelings speelt ook de jongeman Pisani een rol; deze wordt tot verbanning gedwongen omdat hij verliefd is op een ook door Il bravo gevangen gehouden meisje en Teodora, een rijke vreemdeling die niet alleen de moeder van Violetta is, maar ook de echtgenote van Il bravo.

Complotten en verwarring in overvloed, culminerend in de verdwijning van Violtta en haar terugkeer als Teodora met een Violetta genaamde dochter zonder dat duidelijk blijkt waar het allemaal om gaat.

Dat gemis wordt gelukkig gecompenseerd door aardige bel canto aria’s, duetten en mooie muziek.

In februari 2018 werd deze opera met enig succes opgevoerd tijdens het Wexford Festival en op zoek naar een opname werd deze goede uit 1990 gevonden.