Mozart: La Betulia liberata. Margot Oitzinger (a,. Giuditta), Christian Zenker (t., Ozias), Markus Volpert (b., Achior), Marelize Gerber (s., Amital), Ulrike Hofbauer (s., Cabri) en Barbara Kraus (s., Carmi) met het l’Orfeo barokorkest o.l.v. Michi Gaigg. Challenge CC 72590 (2 cd’s, 2u., 02’52”). 2012

Mozart schreef zijn azione sacra in 2 delen (oratorium) in 1771 in opdracht van een edelman uit Padua, maar wat vervolgens met het werk gebeurde,  is vrij raadselachtig. Toen Mozart en zijn vader in Milaan waren voor de première van Ascanio in Alba, zonden ze de partituur naar Padua in de (vals gebleken hoop) op een voorkeursbehandeling.

Jaren later overwoog Mozart om het werk nieuw leven in te blazen, maar zag daar vanaf omdat de stijl van het werk op tekst van Metastasio in muzikaal en dramatisch opzicht wat verouderd was. Het werk richt zich op een religieuze boodschap en de geestesgesteldheid van de dramatis personae, in dit geval de Israëlieten in het omsingelde Bethulia die hun geloof blijven koesteren. Dat wordt belichaamd in de moedige Judith die zo in staat wordt gesteld om de Assyrische aanvoerder Holofernes te onthoofden. Ook voor de edelvrouw Amital is een mooie rol met een gebed aan het eind van het werk weggelegd.

In het begin klinkt Margot Oiltzinger nog wat koel als Giuditta, maar geleidelijk wint haar voordracht aan intensiteit. Marelize Gerber maakt met haar frisse, open voordracht iets moois van Amital en de belangrijke rol van de priester Ozias wordt heel mooi vervuld door Christian Zenker die ook zorgt voor fraai passagewerk. Achior, de Assyriër die in de loop van de geschiedenis wordt bekeerd, is in gevoelige handen bij Markus Volpert en ook de overige rollen zijn naar behoren bezet. Michi Gaigg geeft het werk met ‘oude instrumenten’ in gematigde tempi de nodige draagkracht in dit erfstuk uit de muziekgeschiedenis. Zo zorgt hij voor wat mogelijk de mooiste versie is hiervan.