Messiaen: Méditations sur le mystère de la Sainte Trinité. Daniel Beilschmidt. Genuin GEN 13276 (81’21”). 2012

De titel van deze negen meditaties die Messiaen in 1969 componeerde, kan tweeërlei betekenis hebben, allereerst natuurlijk over de Cristelijke drieëenheid maar ook vanwege de Parijse Sainte-Trinité, de kerk waarvan de componist organist was.

Messiaen zelf nam het werk in 1972 op, samen met de Trois petites liurgies de la présence divine (Erato ECD 71594 (2 cd’s) en het aardige van deze opname is dat de Duitse organist Daniel Beilschmidt nu juist Messiaens eigen orgel koos voor deze opname. Het zorgt voor een wat mysterieuze connectie.  

Het negental stukken toont mooi alle kanten van Messiaens rijpe stijl met dissonate momenten doorbroken door consonante en stiltes, seriële fasen, Indiase ritmen, de invloeden van vogelzang, maar steeds goed gesublimeerd.

Bellschmidt zorgt er goed voor dat dat zowel de subtiele details als de monumentale effecten fraai tot leven komen. De fantasie van Messiaen blijkt eens temeer zo verbazingwekkend kleurig, extravagant en vreemd, dat vele wegen open staan om dat te uiten. Behalve Messiaen zelf en Bellschmidt deden dat ook Christopher Bowers-Broadbent (ECM V31.1494.20), Willem Tanke (Yellow LBCD 77/84, 8 cd’s), Piet van der Steen (Eigenwijs EW 9949, 3 cd’s), Jennifer Bate (Unicorn DKPCD 9024/5, 2 cd’s), Thomas Daniel Schlee (Jade 74321-30298-2), Rudolf Innig (MDG MDG 317-0053-2), Olivier Latry (DG 471.480-2), Gilian Weir (Priory PRCD 922), Hans Ola Erisson (BIS CD 1770/2), Michel Bonaventura (Delphian DCD 34016) en Hayo Boerema (Hayo HAYO 197209). Vergelijkingsmateriaal genoeg en een bron van studie, niet eens zozeer naar diverse interpretaties, maar naar de verschillende orgelklanken en opnamekwaliteiten.

Zeker is dat Bellschmidt voor een der mooiste bijdragen zorgt.