Mendelssohn: Vioolconcert in e op. 64; Britten: Vioolconcert in d op. 15; Tchaikovsky: Sérénade mélancolique op. 26. Sebastian Bohren met het Liverpool filharmonisch orkest o.l.v. Andrew Litton. RCA 190758-7114-2      (70’58”). 2018

Het is één ding om als violist van het Zwitserse Stradivari kwartet voor heel mooie vertolkingen van 3 van Mozarts Pruisische strijkkwartetten KV. 575, 589 en 590 te zorgen (Solo musica SM 230), maar heel wat anders om als solist Beethovens Vioolconcert (Sony 88985-31717-2) of Mendelssohns Vioolconcert in d en Hartmanns Concerto funèbre (RCA 88985-39497-2) en nu dus Mendelssohn en Britten te spelen.

Bohren speelt op een mooie Guadagnini uit 1776 en weet in het concert van Mendelssohn best te imponeren, al zijn er nog mooiere, treffender opnamen van dat overbekende werk. Denk aan Jansen (Decca 475.769-2), Chung (Decca 460.976-2), Kavakos (Sony 88697-743303-2) en Bell (Sony SK 89505).

Maar deze uitgave valt door de mand met de onbevredigende weergave van Brittens Vioolconcert dat aarzelend en zonder enige overtuigingskracht klinkt en veel mooie is vastgelegd door Janine Jansen (Decca 478.2111), Linus Roth (Challenge CC 72627) en Anthony Marwood (Hyperion CDA 67801).  Tchaikovsky speelt daarna eigenlijk geen rol meer.