Mozart: Grabmusik KV. 42 (35a); Bastien und Bastienne KV. 50 (46b). Anna Lucia Richter s., Engel, Bastienne), Jacques Imbrailo (b., Ziel), Alessandro Fisher (b., Bastien), Darren Jeffery (b., Colas) met de Mozartists o.l.v. Ian Page. Signum SIGCD 0547 (66’24”).

Een hoost welkome uitgave omdat dirigent Ian Page is teruggegaan tot oorspronkelijke bronnen van beide werken. De Grabmusik staat in de traditie van de Lijdensweek wanneer in Salzburg een voor het graf van Christus bedoelde sepolchro cantate in de vorm van een dialoog tussen een treurige, klagende ziel en een engel werd uitgevoerd. Waarschijnlijk klonk het werk daar voor het eerst Goede Vrijdag 1767. 

Het is verbonden met de anekdote dat de aartsbisschop niet geloofde dat de 11-jarige Mozart tot zo’n compositie in staat was en dat hij hem een week lang opsloot met alleen blanco vellen muziekpapier. Het werk begint met een dramatische aria voor de ziel, gevolgd door een vriendelijk antwoord van de engel voordat beiden ter afronding een duet zingen. In de oorspronkelijke versie ontbreken een in 1770 toegevoegd recitatief en slotkoor

Natuurlijk is het Singspiel in één akte Bastien und Bastienne belangrijker. Het beleefde destijds in 1768 slechts één opvoering ten huize van de opdrachtgever dr. Franz Mesmer. Het handschrift van dit werk werd pas in de jaren 1980 in Polen teruggevonden.

Het verhaaltje gaat over de pastorale gelieven Bastien en Bastienne. Her herderinnetje Bastienne is niet zeker van Bastiens liefde voor haar en vraagt daarom waarzegger en magiër Colas raad. In een aria vol onzinwoorden als Tätzel, Bràtzel, Schober, Kober, Indig, Windig, Kuffer, Puffer browt deze een toverdrank die alle problemen moet oplossen. Maar Bastienne neemt daar geen genoegen mee en gaat daarin zo ver dat Bastien overweegt om zelfmoord te plegen. Tenslotte komt natuurlijk alles goed en wordt de lof van Colas gezongen.

In een appendix klinkt Colas’ aria nogmaals met andere woorden, zoals dat in 1769 bij een reprise gebeurde: Diggi, Daggi, Schurry, Murry, Horum, Harum, Lirum, Larum. 

Het werk bevat aardige, soms geen twee minuten durende aria’s die echter wel juweeltjes in hun soort zijn. Anna Lucia Richter verruilt haar rol als engel voor die van Bastienne en krijgt gezelschap van Alessandro Fisher als Bastien en Darren Jeffery als Colas. Ze vertolken alle drie hun rollen op heel innemende wijze en worden stijlvol met enthousiasme begeleid door Ian Page en de op passend instrumentarium spelende in 1997 opgerichte Mozartists.

Betere opnamen van beide werken zijn er momenteel niet.