Molique: Pianotrio’s op. 27 en op. 52. Trio Parnassus. MDG MDG 303-2116-2 (63’34”). 2017

In tegenstelling tot wat zijn naam bij oppervlakkige beschouwing suggereert, was Bernhard Molique geen Franse, maar een Duitse componist en violist die leefde van 1802-1869, les had van Spohr en Rovelli, maar als componist vooral autodidact was.

Geen wonder dat zijn werken onder invloed staan van Mozart, Beethoven, Mendelssohn en vooral natuurlijk ook Spohr, terwijl hij Berlioz, die als dirigent zijn Celloconcert introduceerde, adoreerde.

Hij moet acht Strijkkwartetten, een Fluitkwintet, deze twee Pianotrio’s (het tweede is uit 1858), 6 Vioolconcerten, een Fluit- en een Klarinetconcert hebben gecomponeerd plus het Oratorium Abraham en een Mis. Niets van dat alles blijkt op cd te zijn verschenen, zodat het Trio Parnassus van Julia Galić (v), Michael Groß (vc) en Johann Blanchard (p) voor een echte primeur zorgt. 

Dat gebeurt gelukkig meteen op een heel innemende, toegewijde en mooi afgewikkelde manier die maakt dat ineens veel waardering voor deze vergeten componist wordt gekweekt.