Massenet: Le jongleur de Notre-Dame. Roberto Alagna (t., Jean), Stefano Antonucci (b., Boniface), Francesco Ellero d’Artegna (bs., Le prieur), Marc Larcher (t., un moine poète), Richard Rittelmann (b., un moine peintre), Marco di Sapia (b., un moie musicien) en Evgueniy Alexiev (bs., un moine sculpteur) met het Nationaal orkest van Montpellier o.l.v. René Koering. DG 480.187-2 (2 cd’s, 1u., 37’30”). 2007

Na de verwoestende brand van de Parijse Notre-Dame 15 april 2019 levert een korte zoektocht naar muziek die op dat monument betrekking heeft niet veel op, in elk geval nauwelijks geestelijke muziek die bij de kathedraal past. Wel zijn er enige zeer wereldse weken van Jarre en deze opera van Massenet uit 1902.

In de negentiende eeuw begon Frankrijk te seculariseren en werden verwoede discussies gevoerd over de plaats die de religie in de maatschappij voortaan moest innemen. Massenets charmante neogotische opera past in dat tijdsbeeld. 

Het verhaal van Le jongleur de Notre-Dame dateert uit de Middeleeuwen en beschrijft een wonder van de maagd Maria. Anatole France schreef in 1892 dit mirakelverhaal waarvan ook iets voorkomt in de Christmascarol The little drummer boy.

Dat wonder geschiedt wanneer een monnik, die eigenlijk jongleur is, besluit om Maria te eren met acrobatiek, zang en dans. De andere kloosterlingen worden daarover woedend en beschuldigen hem van blasfemie, maar dan komt ineens een schilderij van Maria tot leven en grijpt in bij de strijd.

Massenet was trots dat in zijn opera - behalve in het koor - geen vrouwen voorkomen en nauwelijks erotiek, al is de muziek zelf best hartstochtelijk.

Het werk vraagt in de hoofdrollen van Jean met zijn spottend Middeleeuwse bijdragen en Boniface twee steker zangers en met Roberto Alagna en Stefano Antonucci is aan die voorwaarde voldaan. Voor de rest is sprake van een goede, maar niet echt geweldige uitvoering. Maar de alternatieven van Hartemann (Gala GL 100.747) en Boutry (EMI 575.297-2) zijn nog minder geslaagd.