Mercadante: Francesco da Rimini. Leonor Bonilla (s., Francesca), Aya Wakizono (ms., Paolo), Merto Sungu (t., Lanciotto), Antonio di Matteo (bs., Guido), Laria Martinez (s., Isaura) en Ivan Ayon Rivas (t., Guelfo) met het koor van het Transsylvaans Staatsfilharmonischsorkest en het Cluj-Napoca Italiaans-nationaal orkest o.l.v. Fabio Luisi. Dynamic CDS  7753 (2 cd’s, 3 u., 20’). 2016

 

De geschiedenis van Francesca da Rimini is veelvuldig gebruikt, niet alleen in de literatuur (Dante), het theater (d’Annunzio, Boker, Crawford), de beeldhouwkunst (Rodin) en de schilderkunst (Ingres, Scheffer, Doré, Feuerbach), maar ook in de muziek (Tchaikovsky met een symfonisch gedicht, Mercadente als eerste in 1830, Nápravnik, Rachmaninov en Zandonai met een opera). 

Francesca da Rimini, die leefde van 1255 - 1285 was de beeldschone dochter van de heer van Ravenna, Guido de Polenta.Ze was een tijdgenote van Dante d ie haar als eerste gebruikte als personage in de vijfde canto van De goddelijke komedie.

Deze Guido da Polenta van Rimini voerde oorlog met Malatesta de Verucchio van Rimini en wilde de vrede tussen beiden gestalte geven en bevestigen door Francesca te laten trouwen het de erfgenaam van Malatesta, Giovanni. Die Giovanni was wel dapper, maar ook invalide, éënogig en misvormd, Vader da Polenta wist dat Francesca de bruiloft met Giovanni zou weigeren en daarom had hij die zo georganiseerd, dat Francesca dacht dat ze met Giovanni’s knappe broer Paolo ‘il bello’ in het huwelijk zou treden. 

Prompt werd Francesca verliefd op Paolo en merkte pas op de ochtend van hun trouwdag dat ze met Giovanni wed verbonden. Maar haar liefde voor Paolo bleef ongeschonden en nadat ze de geschiedenis van Lancelot en koningin Guinevere hadden gelezen, werden ze minnaars. Giovanni betrapte en vermoordde hen daarna.

Mercadente gebruikte een libretto van Felice Romano en maakt er een vrij tamme, niet uitgesproken dramatische vertoning van. Maar vooral de zangeressen kunnen zich uitleven in mooie coloraturen. Leonor Bonilla zingt de hoofdrol zo klaar als een klokje en toont ook fraaie trillers. De onbekende Mero Sungu is een geweldige Lanciotto en de Japanse Aya Wakizono als Paolo is een mezzo uit duizenden. Wie staaltjes van belcanto wil horen zoals hij of zij die zelden te horen krijgt, komt hier royaal aan zijn trekken.

Het orkest vervult een heel wezenlijke rol (de 4 hoorns in het trio ‘Cielo, i miei voti’ bijvoorbeeld; de strijkers klinken fluwelig. Een enkele onzuivere noot stoort niet in een ‘live’ opname. Er is ook een dvd versie, CDS 7753, maar de audioversie biedt eigenlijk alles wat wenselijk is.