Mahler: Titan: Eine Tondichtung in Symphonieform. Les Siècles o.l.v. François-Xavier Roth. Harmonia Mundi HMM 90.5299 (57’01”). 2018

In 1889 dirigeerde de 29-jarige oude Mahler in Boedapest de première van zijn eerste orkestwerk. Hij had dat zonder nadere toelichting een ’symfonisch gedicht in twee delen’ genoemd en citeerde daarin uit eerdere werken, zoals de Lieder eines fahrenden Gesellen.

Toen hij her werk vier jaar later herzag, voegde hij aan vijfde deel toe waarin het leven, lijden ende uiteindelijke ondergang van een krachtige heldfhaftige persoonlijkheid als gevolg van het noodlot. Het werk kreeg toen de titel Titan naar de novelle van Mahlers geliefde auteur Jen Paul.

Nog weer later, in 1896, kreeg de compositie zijn definitieve vorm als Symfonie nr. 1. Een van de delen werd weggelaten en alle programmatische verwijzingen werden geschrapt.

Het is de tweede, vijfdelige versie, de Hamburgse uit 1893 die Les Siècles hier uitvoeren. Roth verwisselde Franse hout- en koperinstrumenten voor Duitse en Oostenrijkse equivalenten van rond de eeuwwisseling van de negentiende naar de twintigste.

Met uitzondering van het lichtelijk sentimentele Blumine deel is de muziek vrijwel identiek met wat we als Symfonie nr. 1 kennen.

Het is de verdienste van François-Xavier Roth dat hij de luisteraar een echt inzicht geeft in Mahlers symfonische gedachtengoed en de verfijning die zo vroeg in Mahlers loopbaan al blijkt uit de orkestratie. Vooral de hoekdelen zijn heel mooi geslaagd en de dirigent is niet beducht om de strijkers heel wat portamento toe te staan. Misschien had het als derde deel geplaatste scherzo wat energieker mogen zijn en de daaropvolgende treurmars wat grotesker, maar als geheel valt erg veel te genieten, mogelijk net iets meer dan  bij De Vriend (Challenge CC 72355).