Mendelssohn: Symfonie nr. 1 in c op. 11; Pianoconcert nr. 2 in d op. 40; Ouverture Das Märchen von der schönen Melusine in F op. 32. Kristian Bezuidenhout met het Freiburgs Barokorkest o.l.v. Pablo Heras-Casado. Harmonia Mundi HMM 90.2369 (63’01”). 2018

Dit is een logische voortzetting van wat op een reeks orkestrale Mendelssohn opnamen van de Spaanse dirigent Pablo Heras-Casado in Freiburg begint te lijken. Begonnen werd met de Symfonie nr. 2 Lobgesang (Harmonia Mundi HMC 90.2151), gevolgd door de Symfonieën nr. 3 ‘Schotse’ en 4 ‘Italiaanse’ (HMC 90.2228) en het Vioolconcert met Isabelle Faust, de Hebriden ouverture en de ‘Reformatie’ symfonie nr. 5 (Harmonia Mundi HMM 90.2325). Ongetwijfeld volgt hierna nog meer.

Het illustreert de tendens dat Mendelssohn steeds meer binnen de sfeer van de authentieke uitvoeringspraktijk wordt gehaald. Zoals Ronald Brautigam en Michael Alexander Willens met de Keulse Akademie beide Pianoconcerten op een McNulty kopie van een Érard uit 1830 vertolkte (BIS SACD 2264), doet Kristian Bezuidenhout dat op een echte Érard uit 1837 die best in staat is om voor mooie kleuren en voldoende dynamiek te zorgen.  Wel blijkt dat Brautigam vrij extrovert speelt en Bezuidenhout eerder verinnerlijkt, wat iets aan brille ontneemt aan zijn spel, maar wel wat winst aan lyriek teweegbrengt. 

Op deze manier krijgt Mendelssohn een nuttige opfrisbeurt, ook in beide andere werken. Het is aardig te horen hoe de met weinig vibrato spelende strijkers als eenvoudige basis dienen voor de warm klinkende strijkers in de Sturm und Drang symfonie en de sprookjesachtige Ouverture.

Zo werd dit een heel goede voortzetting van een reeks die meer dan andere de moeite waard aan het worden is.