Mozart: Le testament musical. Symfonieën nr. 39 in Es KV. 543, 40 in g KV 440 en 41 in C KV. 551 Jupiter; Maurerische Trauermusik KV. 477 (KV. 479a). Le concert des nations o.l.v. Jordi Savall. Alia Vox AVSA 9934 (2 cd’s, 2u., 27’40”). 1991, 2017, 2018 

Mozart voltooide zijn laatste en grootse drie symfonieën in de zomer van 1788. Waarschijnlijk waren ze bedoeld voor een stel concerten voor abonnees die niet zijn doorgegaan. Maar het verhaal dat Mozart ze zelf nooit zou hebben gehoord, lijkt onjuist.

Elke van deze symfonieën heeft een duidelijk karakter dat mede kan worden afgeleid van de toonaard waarin deze is geschreven. Hert Es-groot van nr. 39 staat doorgaans voor warmte, soms voor plechtigheid en in dit geval voor herfstachtigheid. Het g-klein van nr. 40 is Mozarts dramatische toonaard en C-groot van nr. 41 laat goddelijke verhevenheid verwachten.

Jordi Savall beschouwt het drietal als Mozarts symfonische testament. Dat de Symfonie nr. 40 tweemaal op deze dubbel-cd voorkomt, is bedoeld om de continuïteit van de reeks te onderstrepen.

Maar in testamentaire termen was het beter geweest om echt diens laatste werk, het Requiem toe te voegen. Dat had hij al opgenomen, samen met de hier herhaalde Maurerische Trauermusik (Alia Vox 9880). Of anders het Duet ’Nun, liebes Weibchen, ziehst mit mir’ voor sopraan en bas KV. 626 of Eine kleine Freimaurerkantate ‘Laut verkündet unsre Freude’ KV 623, desnoods ook het Klarinetconcert KV 622?

Maar gedane zaken nemen geen keer, dus laten we maar tevreden zijn met het gebodene. En dat is zeker de moeite waard omdat het in de categorie ‘authentiek’ valt met een vrij kleine bezetting, en vrij vibratoloos speelde strijkers die goed past bij de gevarieerde, vaak ambigué stemmingen van de onderhavige werken.