Mozart: Pianotrio’s nr. 2 in d KV. 442 (bew.) en 1 in G KV 496 (bew.). Robert Levin (p), Hilary Hahn (v) en Alain Meunier (vc). Le palais des dégustateurs PDD 020 (58’24”). 2016

Jarenlang wisten we niet beter dat het Pianotrio in d KV. 442 uit 1783 of 1796 van Mozart niet voor honderd procent echt was. Wel was onzeker wanneer het driedelige werk precies was ontstaan. Pas achteraf bleken Abbé Maximilian Stadler en Karl Marguerre de drie onvoltooid gebleven delen van dit Divertimento te hebben voltooid.

De Amerikaanse muziekwetenschapper en pianist Robert Levin die al eerder volgens zijn inzichten werken van Mozart waaraan al door anderen was geknutseld in nieuwe bewerkingen tot stand bracht - De Concertante symfonie voor blazers, het Requiem, de Große Messe - vond dat het beter kon en ging daarmee aan slag.

Hier horen we het resultaat van zijn bemoeienissen. Hij had bijvoorbeeld ontdekt dat Stadler het eerste deel in majeur liet eindigen terwijl dat bij Mozart meestal in mineur was. Als gelijkberechtigde partners om zijn plan te realiseren zocht hij Hilary Hahn en Alain Meunier aan. Samen geeft het drietal deze werken spiritueel en wonderschoon weer.

Misschien is het leuk voor de kritische luisteraar om de verschillen te ontdekken met het Beaux Arte trio (Philips 422.079-2) of het Trio Parnassus (MDG MDG 303-0373-2).