Mancini: Fluitsonates nr. 1-12. Claudio Ferrarini en Luigi Fontana. Mondo Musica MM 96003 (2 cd’s, 1u., 58’39”). 1995

Wie op Wikipedia onder de naam Mancini kijkt, komt aardig wat heel verschillende lieden tegen: een kardinaal, drie kunstschilders, een voetballer en - ja - ook een componist. Deze laatste was Francesco Mancini (1672 - 1737) uit Napels, waar hij begin achttiende eeuw in de schaduw van Alessandro Scarlatti werkte. Toen deze een paar jaar van 1702 - 1708 verdween, kreeg hij die periode de rol van plaatsvervangend hofkapelmeester. Pas na Scarlatti’s dood in 1725 kreeg hij die terug.

Mancini schreef vanzelfsprekend in de Napolitaanse stijl met zijn onvoorspelbare en vaak dramatische wendingen. Dat maakt zijn muziek ook interessant. Hoewel hij 29 opera’s, 7 serenata’s, 12 oratoria en meer dan 200 wereldlijke cantates schreef, bestaat van zijn bewaard gebleven werken  het leeuwendeel uit Fluitsonates.

Twaalf van deze Sonate per flauto e basso continuo worden hier mooi uitgevoerd door Claudio Ferrarini en Luigi Fontana. Wat alleen node wordt gemist, is een viola da gamba of cello.