Mozart: Het Jupiter project - Mozart in de negentiende eeuwse salon. Ouvertures Die Zauebrflöte KV. 620 en Le nozze di Figaro KV 492 (bew. Hummel); Pianoconcert nr. 21 in C KV. 467 (bew. Cramer); Symfonie nr. 41 in C KV. 551 Jupiter (bew. Clementi). Katy Bircher (fl), Caroline Balding (v), Andrew Skidmore (vc) en David Owen Norris (p). Hyperion CDA 68234 (79’49”). 2018

Mozart in zakformaat. In tijden dat Mozarts grootschaliger werken nog niet via grammofoonplaat en radio beschikbaar waren, moesten actieve muziekliefhebbers het stellen met eigen uitvoeringen waartoe het zelden kwam, of passief met bewerkingen van sterk gereduceerde bezetting, die voornamelijk plaatsvonden in nobele salons.

Zo ook in het Georgische Engeland waar - zoal in dit geval - gerenommeerde componisten als Hummel, Cramer en Clementi voor passende bewerkingen zorgden om het muziekleven nader van moois te voorzien.

Dat heeft iets onthullends, alsof we zo een beter idee krijgen hoe Mozarts brein op volle toeren werkte om bepaalde ideeën vorm te geven, zonder zich eerst te bekommeren om de nadere invulling van de orkestpartijen. Wat we te horen krijgen van beide Ouvertures is natuurlijk de moeite, maar wat Clementi van Symfonie nr. 41 maakte is bijzonder en wekt ideeën hoe de componist zich hierna mogelijk verder zou kunnen hebben ontwikkeld.

Dat deze vier werken hier zijn bijeengebracht, is te danken aan pianist David Owen Norris die daarvoor zelf heel passend op een Broadwood uit 1826 speelt. Caroline Balding en Andrew Skidmore nemen alle strijkerspartijen voor hun rekening en Katy Bircher simuleert met haar toverfluit alle houtblazerspartijen.

Het loont de moeite om een goed naar deze quasi kraamkamer te luisteren.