MacMillan: Vioolconcert; Symfonie nr. 4. Vadim Repin met het BBC Schots symfonie orkest o.l.v. Donald Runnicles. Onyx ONYX 4157 (65’24”). 2016

De titels van de drie delen van het Vioolconcert uit 2009 luiden ‘Dance’, ‘Song’ en ‘Song and dance’. ‘Dance’ is uitgesproken energiek in tango-achtig ritme en krachtig pulserend, ‘Song’, het langste deel, is kalm, verdroomd en melodieus en in ‘Song and dance’ komen beide karaktertrekken samen. Hoewel die drie samen niet direct tot een showstuk leiden, is het wel gewenst dat ze met de nodige bravura worden uitgevoerd. Gelukkig is dat precies wat Vadim Repin zeer doelgericht doet, zoals dat past voor een vertolker aan wie een werk is opgedragen.

‘Symfonieën schrijven is eigenlijk gekkenwerk voor een componist, want Beethoven kijkt steeds als een gigantisch spook over je schouder mee. Toch heeft de Schotse, langzamerhand beroemde componist er inmiddels vijf op zijn naam.

De ééndelige Symfonie nr. 4 is uit 2015 en opgedragen aan de net zestig jaar geworden David Runnicles. Het werk hecht in elkaar en opnieuw zijn er niet alleen Keltische en meer Oosterse invloeden in te ontdekken wat voor een licht exotisch tintje zorgt. Het zal niet verbazen dat Runnicles dit met een royaal gebaar, liefdevol en waardig laat horen. Hij brengt de bedoelingen van de componist die binnen de enkelvoudige structuur zorgt voor een differentiatie tussen ‘bewegingsrituelen’, ’aanmatiging’, ’smeekbede’ en ‘vreugde’.

De orkestratie is vrij druk en lawaaierig, maar heeft ook iets magisch. Een betere opname van beide composities is nauwelijks te verwachten.