Magnard: Symfonieën nr. 3 in bes op. 11 en 4 in cis op. 21. Freiburg filharmonisch orkest o.l.v. Fabrice Bollon. Naxos 8.574082 (73’57”). 2018

De Franse componist Albéric Magnard (1865 -1914), die ter vergelijking in hetzelfde jaar werd geboren als Sibelius, Glazoenov en Nielsen, bleef als zoon van de uitgever van het dagblad Le Figaro een bescheiden, teruggetrokken persoon die nooit de aandacht trok.

Daarom on hij zich geheel wijden aan de muziek, aan het componeren. Hij schreef twee Opera’s, de nodige kamermuziek en vier onverwacht heel mooie Symfonieën die al compleet waren opgenomen door Jean-Yves Ossonce (Harmonia Mundi CDD 90.22068) en in deze rubriek werden besproken. De werken hebben een cyclisch karakter, hebben vier delen, zijn mooi, vrij licht georkestreerd en bezitten een lichtelijk melancholieke inslag. 

Magnard kwam helaas op tragische wijze om het leven toen hij meteen aan het begin van W.O. I sneuvelde bij de verdediging van zijn Normandische bezittingen, waarbij door brand veel van zijn manuscripten werden vernietigd.

De Symfonieën nr. 1 en 2 zijn nog niet verschenen op Naxos, maar volgen mogelijk nog. Fabrice Bollon zorgde vast voor nr. 3 en 4 en zorgt zomede voor een goedkoop alternatief. Hij verricht mooi werk, maar bereikt niet steeds eenzelfde mate aan transparantie als Ossonce. Wie Magnard wil verkennen zal zeker gebaat zijn met dezen nieuwe uitgave.