Messiaen: Le tombeau resplendant; Les offrandes oubliées, méditation symphonique; Un sourire; L’Ascension (‘quatre méditations’). Tonhalle orkest, Zürich o.l.v. Paavo Järvi. Alpha 548 (64’18”). 2018

Aan de hand van een viertal niet al te bekende pure orkestwerken laat Paavo Järvi kort na zijn aantreden als chef in Zürich de luisteraar kennismaken met de combinatie van vroom katholicisme, extravagante verbeelding en liefde voor de natuur als stereotypen voor de muzikale uitingen van Olivier Messiaen. 

Aanvankelijk maakte hij vooral naam met grootschalige cycli als L’Ascension, La nativité du Seigneur, Les corps glorieux, het Quatuor pour la fin du temps, Vingt regards sur l’enfant Jésus, de Turangalîla symfonie en breedsprakige titels als ’Transport de joie d’une âme devant la gloire du Christ qui est la sienne’ om maar een paar voorbeelden te geven.

Het aantrekkelijke programma van Järvi jr. bevat veel vroege werken met Les offrandes oubliées (1930) dat bij nader beluisteren een heel mooi stuk blijkt te zijn, Le tombeau resplendant (1931) en L’Ascension (1933) in de eerste versie voor orkest die voorafging aan de orgelversie. De orkestversie wordt veelal als de zwakkere beschouwd, maar bij Järvi is daarvan geen sprake. Alleen het derde deel verschilt tussen beide vormen voor orkest en de een jaartje later ontstane en bekendere orgelversie. Alleen Un sourire is als eerbetoon aan Mozart van veel latere datum (1989).

De vertolkingen van Järvi zijn best overtuigend en de opnametechnici bedienden hem goed. Vergelijk maar met het deels doublerende Messiaenprogramma van Myung-Whun Chun (DG 445.947-2).