Molitor: Singing Bridge, The.  Claudia Molitor (vert.), Steven Fowler (vert), synthesizer duo AK/DK en Stick in the wheel. NMC NMCCDL 3027 (37’28”). 2015

Wie ook maar enigszins in Londen thuis is, kent de in 1817 gebouwde grijs-granieten Waterloo Bridge die met zijn Dorische pijlers over de Thames overbrugt. Toen de fundering problemen vertoonde tijdens W.O. II werd deze door een vooral uit vrouwen bestaande werkploeg vernieuwd.

De in 1974 in Duitsland geboren Claudia Molitor studeerde in Engeland en ging als klankkunstenares conceptionele muziek schrijven. The singing bridge is meer dan wat ook een muzikaal soort psychogeografie dat men haast ter plekke met een hoofdtelefoon zou moeten beluisteren. Met ter plekke opgenomen verkeersgeluiden, gesproken woord van de componiste, een bijdrage van de dichter Steven Fowler, de folk band Stick in the wheel, geluiden van prepared piano’s en het drum en synthesizer duo AK/DK werd een typisch klanklandschap tot stand gebracht.

Wie de situatie ter plekke bekend is, kan daar ook thuis op de bank van genieten.

Tijdens November Music 2019 in Den Bosch trok Molitor de aandacht met haar met medewerking van trombonist Tullis Rennie en de stemacrobate Sanne Rambags deels uitgeschreven, deels geïmproviseerde Decay klankmeditatie uit 2018 over het voor iedereen onontkoombare verval. Ze hoopt daarmee ‘de melancholie van het verlies te omarmen en ons te laten verheugen op de belofte van verandering’. Daar schijnt nu een vinylversie van te bestaan.