McPhee: Symfonie nr. 2; Concert voor blaasorkest; Transitions; Toccata ‘Tabuh-tabuhan’; Nocturne. Esprit orkest o.l.v. Alex Pauk. CBC SMCD 181 (70’44”). 1997

Het mengen van Oosterse en Westerse muziek begon al vroeg in de twintigste eeuw, denk aan Debussy die daarvoor inspiratie opdeed tijdens de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1889 waar hij geboeid raakte door de Indonesische gamelan en die in 1903 eerde in o.a. ’Pagodes’ uit Estampes.

In ‘Kopstukken’ gaf Godfried Bomans een ironische schets aan een ‘gamelan-kenner’ die achter een vriendelijke glimlach zijn ergernis over de onwetende leek verbergt en hem op een grote traditie wijst.

Dat was beslist niet nodig geweest voor de Canadese componist Colin McPhee (1900 - 1964) die een echte kenner was en in zijn exotische Pianoconcert ‘Tabuh-tabuhan’ uit 1936 gamelanklanken vermengt met het Westerse klassieke idioom.

McPhee was een echte non-conformist die zijn studie liever in New York bij Varèse dan in Parijs bij de zeer in de mode zijnde Nadia Boulanger voltooide. Tijdens zijn studie in New York ontmoette hij een zekere Jane Belo met wie hij trouwde en een huwelijksreis naar Bali maakte en daar gefascineerd raakte door de gamelan en daar vervolgens enige publicaties aan wijdde, zoals Music in Bali, a study in form and instrumental organization in Balinese orchestral music.

‘Tabuh-tabuhan’ biedt een heel geslaagde en vitale vermenging van gamelan- en jazzinvloeden en vorm het interessantste en aantrekkelijkste werk van deze uitgave. De andere composities zijn uit een latere periode, tussen 1954 en 1960, maar ze zijn evenzeer doortrokken van gamelanklanken.

Alex Pauk maakt het duidelijk herken- en hoorbaar, maar zijn solisten blijven ongenoemd.