Mozart: Vioolsonates nr. 24 in F KV. 376 (374d), 22 in A KV 305 (193d), 18 in G KV. 301 (193a) en 26 Bes KV. 378 (317d). Isabelle Faust en Alexander Melnikov. Harmonia Mundi HMM 90.2361 (63’17”). 2018

In de bespreking van de opname van Faust en Melnikov met Mozarts Vioolsonates nr. 21, 23 en 34 (Harmonia Mundi HMM 90.2360) werd de vraag gesteld of dat het begin van een cyclus was. Het antwoord is nu bekend. De nieuwe vraag is: hoe omvangrijk wordt deze serie? Gaat het werkelijk om alle 35 sonates, de variatiewerken en de beide Anh. 526a en 546a. Opnieuw voeren ze deze werken niet in chronologische volgorde. Mozart schreef gedurende zijn hele creatieve leven dergelijke Sonates.

Waren de vroege Vioolsonates vanaf KV. 6 uit begin jaren 1760 tot KV 61 nog eenvoudige werken voor piano met vioolbegeleiding, vanaf KV 296 uit 1778 kantelt dat beeld en krijgt de viool een gelijkwaardiger rol. Daarmee gepaard gaat bijvoorbeeld ook een grotere contrastwerking.

Veel finesse, spontaniteit en expressieve nuances kenmerken het spel van beide uitvoerenden die mooi wendingen aanbrengen in de melodiek. Isabelle Faust klinkt flexibel en gebruikt gelukkig maar spaarzaam vibrato doch weet haar toon op haar Sleeping beauty Strad uit 1704 goed te variëren. Ook Alexander Melnikov die een door Christoph Kern in 2014 gebouwde Anton Walter fortepiano uit 1795 onder zijn handen heeft, weet de textuur van zijn partij maximaal te gebruiken. Het klinkt alles zeer natuurlijk in een mooie, verfrissende conversatie. De opname is aangenaam warm van klank.

De oude ‘authentieke uitvoeringen van Jaap Schröder en Stanley Hoogland (Sony SB2K 60886), Siegiswald Kuijken en Luc Devos (Accent ACC 24334) vallen hiermee vergeleken nogal in het niet. Alleen Rachel Podger en Gary Cooper (Channel Classics CCS SA 22805) bewegen zich op vergelijkbaar hoog niveau.