Malipiero, R.: Vioolsonate; Ciaccona di Davide; Mosaico nr. 2; Pianotrio. Rebecca Raimondi (v), Daniele Valabrega (va), Michele Marco Rossi (vc) en Alessandro Viale (p). Brilliant Classics 95971 (63’54”). 2019

De Italiaanse componist Gian Francesco Malipiero is genoegzaam bekend, maar wie heeft ooit gehoord van zijn neef Riccardo Malipiero (1914 - 2003)? De meeste muziekliefhebbers vast niet. Het blijkt dat hij na studie in Milaan en Turijn en compositielessen bij zijn oom al gauw was bekeerd tot de twaalftoonsmuziek. 

Gelukkig verklaarde hij al zijn voor 1938 geschreven werken ongeldig, zodat we hier met de vierdelige Vioolsonate uit 1956, de Ciacconasolo uit 1970, Mosaico voor soloviool als eerbetoon aan Rodolfo Lipizer uit 1987 en het Pianotrio uit 1969, komen we eerder terecht in de neoklassieke wereld van Stravinsky en Casella.

Ter geruststelling horen we in het scherzo van de Vioolsonate een nerveus walsthema. In de finale krijgt de violist een pittige cadens te verwerken. Pittige muziek die veel van de uitvoerenden verlangt maar deze zijn allen goed tegen hun taak opgewassen, zodat we heel tevreden kunnen zijn met de uitkomst.

Wie meer wil proeven van de muziek die deze Malipiero schreef, vindt pianist José Raúl López (Toccata TOCC 0129) aan zijn zijde.