Mozart: Strijkkwintetten nr. 1-6. Nobuko Imai (va) met het Auryn kwartet. Tacet 217 (3 cd’s, 3u. 24’34”). 2015 

Dit is de tweede opname van Mozarts Strijkkwintetten waaraan Nobuko Imai deelneemt. De eerste is met het Orlando kwartet (BIS CD 9046) uit de periode 1989 tot 2000. Het is altijd goed om dit zestal bij elkaar te hebben, vanaf het vroege werk in Bes KV. 174 tot en met het kwintet in c KV. 406 dat een commercieel arrangement is van de Blazersserenade in dezelfde toonaard, maar het overige viertal daar omheen.

Met Noboku Imai als gast bij het Auryn kwartet, dat bestaat uit Matthias Kungenfelder en Jens Oppermann (v), Stewart Eaton (va) en Andreas Arndt (vc) in het onmogelijk om te vergeten dat Mozart in deze kwintetten de voorkeur gaf aan twee altviolen, terwijl Boccherini in zijn vele kwintetten juist twee celli gebruikte en Schubert dat in zijn beroemde kwintet dat overnam.

De manier waarop Imai het middenregister steeds in het spel en tot leven brengt is uitzonderlijk. Maar nog belangrijker is de democratische gedachte die deze vertolkingen beheerst. Noch de beroemde gaat, noch de primarius nemen het voortouw, maar alle vijf de musici nemen op basis van gelijkwaardigheid aan het discours deel en trekken frisse, verbeeldingsvolle melodielijnen zonder de aandacht op zichzelf te vestigen. Het doet mijn lievelingswerk uit de reeks, het Kwintet in g KV. 516, veel goed.

Hooguit de oude versie van Arthur Grumiaux c.s. (Philips 470.950-2) laat wanneer het onderste uit de kan moet worden gehaald een nog wat diepere indruk na.