Manén: Vioolconcert nr. 3 ‘Ibérico’ op. A-37; Symfonie nr. 2 A-47 ‘Ibérica. Ana Maria Valderrama met het Orquestra sinfònica de Barcelona en Nationaal orkest van Catalonië o.l.v. Darrell Ang. Naxos 8.574274/5 (2 cd’s, 1u., 38’48”). 2018

De Spaanse violisten componist Juan Manén (1883 - 1971) schijnt zijn eerste recital te hebben gegeven tien hij zeven was en een glanzende carrière leek voor hem te zijn weggelegd. In 1900 werd dat al enigszins waargemaakt want toen begon hij een lange reeks composities te maken met opera’s, orkestwerken, zarzuela’s en sardanas. Aanvankelijk was hij vooral geïnspireerd door de Duitse post-romantiek van met name Richard Strauss, maar al in zijn Concerto español sloeg hij een toon aan die Spaanser is dan in Lalo’s Symphonie espagnole. Het is een uitdagend en trots jeugdwerk n de geest van Sarasate uit 1897, met rijk thematisch materiaal in de snelle delen en blijken van melancholie in het adagio pesante. Destijds bekende solisten als Isolde Menges en Bronislaw Gimpel namen het op in hun repertoire. Ook de componist zelf moet er een opname van hebben gemaakt. 

In zijn Vioolconcert nr. 3, het Concerto Ibérico treffen we eenzelfde intensiteit. Ana Maria Valderrama voert hert concert uit als een gevoelig, maar ook temperamentvol raspaardje. Er doet ook een verhaal de ronde dat hij ooit de eerste zou zijn geweest die een opname heeft gemaakt van het Vioolconcert van Beethoven. 

De vierdelige Symfonie nr. 2 is een later werk dat in de periode 1954 tot 1958 ontstond en et jaar daarop in Madrid in première ging. Het is een eveneens van puur Spaanse idioom doortrokken werk dat daarom ook wel bekend staat als de Simfonia Ibérica nr. 2.

Wat in beide composities opvalt, is ook hun lengte. Het Vioolconcert duurt 43’13” en de Symfonie 55’35”. Maar saai wordt het geen moment, er zijn alleen wel 2 cd’s voor nodig…..